ตอนที่ 5 : สู่อ้อมแขนแกร่ง
1650 คำ
@ไนท์คลับแห่งหนึ่ง
“อะไรนะ! เขาคือคุณธาวินหรือก็คือพี่ธาวิน คนที่แกเคยสารภาพรักสมัยม.ปลายอะนะ?” เพื่อนสาวคนสนิทต้องหยุดกระกดเหล้า แล้วมองหน้าไอลินด้วยตาที่เบิกโพลง
“อื้ม…แถมไม่ใช่แค่นั้น” ไอลินในชุดเดรสสั้นสีดำกระดกแก้วเหล้าเข้าปากอึกใหญ่ ก่อนจะถอนหายใจอย่าแรง “เขาเป็นมาเฟียที่น่ากลัวมาก ๆ”
“หา? แกแน่ใจเหรอ เขาฆ่าคนตายให้แกเห็นเหรอยัยลิน หรือว่าเขาจะฆ่าแก”
“ไม่ แต่เกือบอยู่” ไอลินเอ่ยพร้อมถอนหายใจเฮือกใหญ่ พลางทำหน้าคิดไม่ตก
“แล้วแกจะเอาไงต่อ”
“ก็ไม่รู้ จะถอยก็ไม่ได้ ฉันหาที่ฝึกงานอื่นไม่ได้แล้ว ก็คงต้องจำใจทำที่นี่ แค่พยายามไม่เข้าใกล้เขาก็พอ”
“เห็นว่าแกเป็นเลขา จะไม่ใกล้ยังไงได้ล่ะ” ก็จริงอย่างที่น้ำใสพูด ไอลินไม่รู้จะทำอย่างไรดี ก็กระดกเหล้าเข้าไปอีกอึกใหญ่ “จับทำผัวซะเลยสิ ยัยลิน”
ฮึก
ไอลินแทบสำลักกับประโยคร้ายกาจของเพื่อนสาวตัวแสบ การที่เธอเอาตัวเองมาอยู่ในบริษัทนี้ก็ถือเป็นการตัดสินใจผิดพลาดแล้ว เธอไม่อยากจะนึกเลยว่า ถ้าเผลอเป็นอย่างที่เพื่อนพูดจริง มันจะเลวร้ายแค่ไหน
“ไอ้เพื่อนบ้า ฉันยังไม่อยากคิดสั้นนะ”
“ฮ่า ๆ ก็ไม่แน่นะแก ก็เห็นแกบอกว่าเขาเกือบจะฆ่ายัยคนที่แกล้งแก แสดงว่าเขาอาจจะโมโหเพราะเป็นห่วงแกก็ได้”
“ไม่หรอก ฉันว่าเขาอันตราย ฉันไม่รู้ว่าเขาคิดอะไรอยู่ แถมเขายังจำฉันไม่ได้ด้วยซ้ำมั้ง ว่าฉันเคยแอบชอบเขาสมัยเรียน”
แม้ไอลินจะเริ่มมึนงงและสติเริ่มจะเลือนลางไปบ้างแล้ว แต่เธอก็ยังซัดเหล้าเข้าปากไม่ยั้ง น้ำใสได้แต่นั่งปลอบเพื่อนสนิทอยู่ข้าง ๆ ก่อนจะขอตัวไปเข้าห้องน้ำ
“เดี๋ยวมานะ ฉันไปห้องน้ำก่อน แกนั่งดื่มดี ๆ ล่ะยัยลิน อย่าให้ผู้ชายที่ไหนหิ้วกลับไปก่อนล่ะ”
“จ้า บอกตัวเองเถอะแม่คุณ” น้ำใสยิ้มร่าให้เพื่อนสาว ก่อนจะลุกขึ้นและเดินลับสายตาไปท่ามกลางผู้คนและแสงสีที่สาดส่อง
สาวสวยผมสีดำลอนยืนส่องกระจกหน้าห้องน้ำ เช็กความเรียบร้อยของทรงผมและเครื่องสำอาง ก่อนจะเดินกลับไปที่โต๊ะของเธอ
“อ๊ะ!” หนุ่มเมาโซเซคนหนึ่งชนเข้ากับน้ำใสอย่างแรง จนร่างของเธอเซไปมาจนทำท่าจะล้มลง
หมับ!
แต่โชคดีที่มีมือแกร่งคู่หนึ่งจับประคองเธอไว้ได้ทัน ด้วยแรงเหวี่ยงใบหน้าของเธอก็ประทับกับแผงอกหนาของเขาอย่างแนบชิด
“เป็นอะไรมากไหมครับ?” สายตาคู่สวยของหนุ่มผมสีน้ำตาลตรงหน้า ที่มองมายังเธอทำเอาหัวใจแทบหยุดเต้น
“ไม่เป็นอะไรค่ะ ขอบคุณค่ะ” เธอกล่าวขอบคุณด้วยความเขินอาย พยายามยืนให้ตรง ลูบลอนผมอย่างกระอักกระอ่วน ก่อนจะเดินจากไป แต่ถูกเขาคนนั้นดึงข้อมือกลับมาเบา ๆ อีกครั้ง
“ผมมาคนเดียว…ถ้าไม่รังเกียจไปดื่มเป็นเพื่อนผมได้ไหมครับ” ใบหน้าคมคายและสายตาคู่นั้นสะกดเธอให้ตกอยู่ในภวังค์ได้อย่างสมบูรณ์แบบ จนลืมไปเสียสนิทเลยว่ามีเพื่อนสาวนั่งรออยู่ที่โต๊ะ “ผมเลี้ยงเองนะ ถ้าคุณรีบ…แค่แก้วเดียวก็ยังดีครับ”
ใบหน้าหล่อเปื้อนรอยยิ้มอ่อน ๆ ช่างดึงดูดเธออย่างถอนตัวไม่ขึ้น แล้วแบบนี้เธอจะปฏิเสธได้อย่างไรล่ะ
“ค่ะ ยินดีค่ะ” เสียงหวานเอ่ยตอบ โดยที่ลืมไอลินไปเรียบร้อย ก่อนที่ไม่นานร่างบางจะถูกพาไปที่โต๊ะอีกมุมของคลับ
“โอ้ย ยัยน้ำไปเข้าห้องน้ำถึงไหนเนี่ย อื้ออ…” สาวร่างเอ่ยเสียงอู้อี้เพราะฤทธิ์แอลกอฮอล์ที่กำลังควบคุมเธอไปทั้งร่างกาย หลังจากเพื่อนตัวร้ายขอไปเข้าห้องน้ำ เธอก็ดื่มคนเดียวไปเรื่อย ๆ จนสมองเริ่มเบลอ สติสัมปชัญญะ เริ่มเลือนรางเต็มที เป็นเพราะเรื่องหนักใจของนายธาวินนั่นแท้ ๆ ทำให้เธอ เครียดจนดื่มเพลิน
เวลาผ่านไปจนคลับใกล้ปิด เสียงเรียกเข้าจากโทรศัพท์ก็ดังขึ้น ไอลินในสภาพเมามายกดรับสายโดยที่ไม่มีแรงจะลืมตา
“ลิน แกกลับเองนะ ฉันมีเรื่องวุ่น ๆ นิดหน่อย อื้ออ…” เสียงปลายสายเป็นเพื่อนตัวแสบของเธอ เสียงขาด ๆ หาย ๆ จนไอลินต้องเงี่ยหูฟังดี ๆ
“นี่แกหายไปนอกโลกหรือไงยัยน้ำ”
“แกกลับเองนะ ไว้ฉันจะเล่าให้ฟังทีหลัง อื้อ...”
ตู้ด ๆ ๆ
ไม่นานสายก็ถูกตัดไป เธอคงต้องกลับเองคนเดียวสินะ เพราะดูท่าเพื่อนสาวของเธอคงออกไปล่าเหยื่อซะแล้ว
ไอลินค่อย ๆ ลุกขึ้นเซไปเซมา พยายามทรงตัวไปที่ทางออก โดยไม่ได้สนใจสายตาจากหนุ่ม ๆ บางคนในคลับที่จ้องเธอเหมือนเสือรอขย้ำ
ร่างบางค่อย ๆ ก้าวเดินเข้ามาในโซนจอดรถของคลับที่เงียบงัน เพราะคนทยอยกลับกันหมดแล้ว หญิงสาวในชุดรัดรูป พยายามเพ่งแววตาสีดำเป็นประกายคู่สวยมองหารถของตัวเอง แต่ฤทธิ์แอลกอฮอล์กลับทำให้เธอแทบจำอะไรไม่ได้ทั้งสายตาก็พร่า มองอะไรไม่ชัดเลยด้วยซ้ำ
“มีคนไปส่งหรือยังครับ?” หญิงสาวผงะถอยหลังอย่างโซเซ เมื่อจู่ ๆ ก็มีชายแปลกหน้าเข้าขวางในระยะประชิด
“...” เธอไม่ตอบและพยายามเบี่ยงหลบ
“ให้ผมไปส่งนะครับคนสวย ดูท่าคงมาคนเดียวสินะครับ” แววตาเผยความหื่นกระหายจ้องมองเธออย่างไม่ละสายตา
“ปะ…ปล่อยนะ” ข้อมือเรียวถูกคว้าไว้อย่างแรง ขณะที่ร่างบางพยายามเบี่ยงตัวหนี
“ดูท่าจะดื้อสินะ มานี่!”
“อ๊ะ!” สิ้นเสียงของชายแปลกหน้าที่มีรูปร่างสูง ข้อมือเรียวทั้งสองข้างถูกรวบไว้ในมือใหญ่ข้างเดียวของเขา เอวบางถูกโอบรัดด้วยแรงยึดอย่างแรง
“ปล่อยนะ กรี๊ด! ออกไป!”
“มากับพี่สิน้อง มาสนุกด้วยกันก่อนนะ อั๊ก!!” เสียงของชายคนนั้นล้มลงกระแทกเข้ากับพื้นดังสนั่น
พรึ่บ!
“คุณธาวิน!” ไอลินเบิกตากว้างเมื่อถูกดึงเข้ามาในอ้อมแขนที่แข็งแรงของคนตรงหน้าแทน ใบหน้าของเธอซบเข้ากับแผงอกแกร่งอุ่น ๆ เชิ้ตดำที่ปลดกระดุมด้านบนสามเม็ด เผยให้เห็นกล้ามเนื้อเนินอกสุดเซ็กซี่ ใจของเธอสั่นระรัวไม่เป็นจังหวะ ทั้ง ๆ ที่อยู่ในอาการมึนเมา
ดวงตาคมกริบตวัดสายมองไอลินอย่างดุดัน เหมือนมีอารมณ์คุกรุ่นพร้อมระเบิดออกมาเผาไหม้เธอให้ได้เสียตรงนี้ สีหน้าประกายความโกรธอย่างชัดเจน
“...” ความนิ่งเงียบของเขาทำให้เธอขนลุกชันไปถึงสันหลัง “จัดการมันซะ”
“ครับนาย” สิ้นเสียงตอบรับจากลูกน้อง มาเฟียหนุ่มใบหน้าหล่อเหลาคมคายก็ใช้แขนแกร่งทั้งสองข้างอุ้มหญิงสาวร่างบางขึ้นมาอย่างง่ายดาย ไอลินช่างดูเหมือนลูกแมวตัวน้อยในอ้อมแขนเขาในตอนนี้
“กรี๊ด คุณธาวิน นี่จะพาลินปายหนายเนี่ย อื้อ ปา…ปล่อยนะอื้อ” เสียงอู้อี้เปล่งขึ้นมา ทั้งความเมามายไม่ได้สติ ทั้งพยายามขัดขืน แต่ดูเหมือนจะไร้ประโยชน์ สายคมกริบตวัดมองเธออย่างไม่สบอารมณ์ ก่อนจะตรงไปที่รถโรลส์รอยซ์สีดำคันหรูที่จอดไว้ไม่ไกล
“อ๊ะ” ร่างบางถูกวางลงบนรถอย่างแรง ด้วยฤทธิ์แอลกอฮอล์ที่ไหลเวียนอยู่เต็มร่างกาย และสมองเบลอ ๆ ของเธอ ทำให้ตอนนี้เธอไม่มีแรงจะต้อต้านเขาได้เลยแม้แต่น้อย
ธาวินปิดประตู ก่อนจะออกมายืนจุดบุหรี่สูบอยู่ข้าง ๆ ตัวรถด้วยท่าทางราบเรียบ สายตาคมกริบมองเข้ามาในรถหรู จ้องที่ใบหน้าแดงก่ำของหญิงสาวที่สติเลือนลางเต็มที ชุดเดรสรัดรูปร่นขึ้นมาอยู่ในระดับขอบแพนตี้ลายลูกไม้ เขามองภาพนั้นด้วยสายตาเยือกเย็นพลางขบกรามแน่น ก่อนจะพ่นควันบุหรี่ออกไปอย่างไม่สบอารมณ์
ไม่นานรถหรูก็เคลื่อนออกไปจากคลับ โดยมีกิตลูกน้องมือขวาคนสนิทเป็นคนขับเช่นทุกครั้ง มาเฟียหนุ่มนั่งมองออกไปนอกกระจกด้วยสายตาเรียบเฉยท่ามกลางบรรยากาศยามค่ำคืนที่เงียบงัน
“อื้อ คุณธา…วิน”
“...” เสียงของคนข้าง ๆ อู้อี้อยู่ข้างหูธาวินอย่างไม่ได้สติ ใบหน้าหวานซบลงพิงที่ไหล่ของเขาก่อนจะค่อย ๆ ผงกไปมาตามแรงเคลื่อนของรถ
ผลึ่บ!
“...” ชายนัยย์ตาคมกริบปรายตามองใบหน้าของหญิงสาวที่หล่นประทับลงที่ตักแกร่งด้วยสีหน้าเย็นชา เขาหันกลับไปมองด้านนอกกระจกอีกครั้ง โดยปล่อยให้หญิงสาวนอนซบอยู่ท่าเดิม จนถึงจุดหมาย
สักพักตัวรถก็เคลื่อนเข้าสู่เพนต์เฮาส์สุดหรูของมาเฟียหนุ่ม เขาอุ้มไอลินขึ้นมาในพื้นที่ส่วนตัวของเธอโดยที่เธอไม่รู้ตัว
ชายหนุ่มค่อย ๆ วางร่างบางเบาลงบนเตียง ภายในห้องนอนโทนสีเทาดำ ติดตั้งกระจกที่มองจากด้านนอกไม่เห็น เจ้าของใบหน้าหล่อคมเดินออกไปที่อีกมุมของห้อง เทวิสกี้บนโต๊ะใส่แก้วใบใสทรงสั้น ก่อนจะกระดกรวดเดียว ขณะเหลือบตามองมาที่ไอลินด้วยแววตาคมกริบและเย็นยะเยือก
- ผู้เขียน
