"เข้ามาทำไม แล้วเข้ามาได้ยังไง" เสียงล็กของเพียงขวัญที่พึ่งจะเดินออกจากห้องน้ำเตรียมจะนอนเอ่ยทักท้วงคนตัวโตที่เดินเข้ามาในห้องเธอหน้าตาเฉย ทั้งที่เธอจำได้ว่าเธอล็อคประตูไว้แน่นหนาเพราะกันคนเจ้าเล่ห์แบบเขา แต่แล้วหญิงสาวร่างบางก็ต้องชะงักเมื่อเลื่อนใบหน้าไปมองเด็กชายที่ยืนยิ้มอยู่ข้างหลังผู้เป็นพ่อ
ทำไมถึงได้เป็นแบบนี้ได้นะ
"พี่เข้ามาหาลูก" ใบหน้าคมตอบอย่างไม่รู้สึกรู้สาอะไรอุ้มเด็กชายไว้ในอ้อมอกแกร่งแล้วเดินผ่านเธอไปนอนลงบนเตียงกว้าง
ทำไมตอนนี้ฉันถึงรู้สึกว่าฉันเลือกผิดไปนะ
ราวกับตอนนี้เขากำลังใช้ลูกเป็นข้ออ้างในการเข้ามาในห้องและดูเหมือนว่าลูกชายเพียงคนเดียวของทั้งสองคนก็ให้ความร่วมมือเป็นอย่างดี
"นี่!… ออกไปเลยนะ" ร่างบางเอ่ยบอกคนหน้ามึนตรงหน้า
"ชู่ว…ลูกกำลังจะนอน" คนตัวโตตอบพร้อมกับรอยยิ้มเปื้อนใบหน้า น้ำเสียงกวนประสาทของเขายิ่งทำให้เธอไม่พอใจมองคนตรงหน้านิ่ง
"แม่ครับ…" เด็กชายเอ
