"ไม่เอา...ผมจะอยู่กับแม่" เสียงเล็กของเด็กชายโวยวายขึ้นระหว่างทางที่กำลังลงบันไดมาจากชั้นสองของบ้านหลังใหญ่โดยที่มีเพียงขวัญเป็นคนเดินจูงมือลูกชายให้ลงมาเพราะหวังจะไปฝากไว้กับพ่อแม่ของเธอ แต่คนตัวเล็กก็ยังคงงอแงไม่หยุดพร่ำบอกแต่ประโยคนั้นวนๆ ตั้งแต่แต่งตัวให้เสียแล้ว
"ดื้ออีกแล้วนะ แม่บอกแล้วไงว่าแม่ต้องทำงาน" เพียงขวัญลงไปนั่งยองๆ แล้วเอ่ยกับลูกที่วันแรกงอแงยังไงวันนี้เด็กชายก็ยังคงงอแงไม่ให้เธอไปเช่นเดิม
"เกิดอะไรขึ้นเพียงขวัญ แล้วลูกเป็นอะไร" ธาวินที่รอเธออยู่ชั้นล่างเมื่อได้ยินเสียงเอะเอะของทั้งสองจึงรีบสาวเท้าเดินมาหาพร้อมกับอุ้มลูกชายที่ยืนเบะปากมาไว้ในอ้อมอกแกร่งของเขา
"เจ้าแสบไม่ยอมให้ฉันไปทำงาน" เธอเอ่ยบอกกับคนตัวโตแล้วมุ่ยหน้าไปมองเด็กชายที่มักจะงอแงกับเธอมากขึ้นทุกวัน
"เพียงขวัญ…" เสียงทุ้มเรียกเจ้าของร่างบางที่อยู่ตรงหน้า
"อะไร" เธอผละสายตาจากลูกแล้วเงยหน้าตอบด้วยท่าทางหงุ
