"นะ...นี่! พี่ถอยออกไปเลยนะ ไม่คุย แล้วก็ไม่ทำอะไรทั้งนั้น จะกลับห้อง"
"ไม่เอาอย่าเข้ามานะ" ฉันพยายามดันแผงอกของคนตัวสูงที่กำลังคลานเข้ามาหาฉันด้วยใบหน้าเจ้าเล่ห์ของเขา
"ทำไมล่ะ...แต่พี่อยากเอานะ" เขายังคงขยับเข้ามาหาฉันเรื่อยๆ จนกระทั่ง...
กึก
หัวฉันที่ถอยหลังเข้าไปติดกับหัวเตียง พี่ธาวินที่เห็นแบบนั้นก็แสยะยิ้มออกมา ในเมื่อใช้ไม้แข็งแล้วมันไม่รอดก็ต้องเจอแบบนี้หน่อยแล้วกัน
"ฮึก...ไม่เอา ถ้าพี่เข้ามาหนูโกรธพี่จริงๆ นะ" ฉันบีบน้ำตาออกมาแล้วทำหน้าให้เศร้าให้คนตรงหน้าจนเขาชะงักแล้วหยุดนิ่งไป หึ! ฉันก็มั่นใจประมาณนึงว่าวิธีนี้จะได้ผล ซึ่งมันก็จริงเพราะตอนนี้พี่ธาวินลดใบหน้าเจ้าเล่ห์ลงแล้ว
"เพียงขวัญ...โอเคพี่ไม่ทำแล้ว หยุดร้อง" แล้วคนตัวสูงก็เหยียดตัวไปนั่งตรงๆ พร้อมกับดึงฉันเข้ามากอดปลอบ
"ฮึก...จริงนะ" ฉันยังคงบีบน้ำตาอยู่ภายใต้อ้อมกอดแกร่งของเขาที่รู้สึกปลอดภัยทุกครั้งที่ได้อยู่ในอกแ
