"ไม่อยู่แล้วนี่น่า" ด้วยความเคยชินที่ต้องเข้ามาหาสามแฝดเมื่อตื่นนอน แต่วันนี้พบเพียงความว่างเปล่า เพลงหน้าหงอยเดินกอดตุ๊กตาหมีคอตกกลับออกมา
"เพลงมาทำอะไรลูก" เอรินออกมาจากห้องนอนในจังหวะเดียวกับที่เพลงกำลังปิดประตูห้องนอนของสามแฝด
"เพลงลืมค่ะย่าเอริน พี่คริสต์ แคลร์ เคท ไม่อยู่แล้ว" เสียงใสสั่นเครือ น้ำใสเอ่อคลอดวงตากลม
"โธ่ลูก" เอรินย่อตัวลงไปโอบกอดเพลงอย่างต้องการปลอบประโลม
"ตอนนี้พี่คริสต์อยู่บนเครื่องบินใช่ไหมคะ"
"ใช่ค่ะ ตอนนี้ทุกคนยังอยู่บนเครื่องบิน เช้านี้เพลงอยากกินอะไรคะ ย่าให้แม่ครัวทำให้"
"เพลงยังไม่หิวค่ะย่าเอริน" เพลงบอกเสียงสั่นสะอื้น เดินกลับห้องนอนของคนเป็นพ่อ เอรินมองตามด้วยแววตาอาทร วันนี้เพลงไม่สดใสเหมือนอย่างทุกวัน
"ทำไมเพลงไม่กินข้าวต้มล่ะคะ" ยี่หวาเอ่ยถามลูกสาวที่เอาแต่นั่งเหม่อมองไปยังเก้าอี้ตัวที่แคลร์ เคท คริสต์ เคยนั่ง แต่บัดนี้วางเปล่า
"เอาหมูปิ้งไหมครับ
