“ช่วยจอดข้างหน้านั้นให้หน่อยได้ไหมคะ”
มุกดาราที่นั่งเบาะหลังกับเอเดรียนบอกคนขับรถให้จอดก่อนที่รถจะเลี้ยวเข้าบริษัทราวๆ ห้าร้อยเมตร เอเดรียนหันไปมองหญิงสาว คิ้วหนาข้างหนึ่งยกขึ้นสูง
“ทำไมต้องจอด”
“เดี๋ยวผักหวานเดินไปเองค่ะ ให้ผักหวานนั่งรถเข้าไปด้วยแบบนี้ เกรงว่าจะไม่เหมาะนัก”
ท้ายประโยคเสียงของหญิงสาวอ่อนลงเมื่อดวงตาคมกริบมองมาด้วยสายตาดุๆ มุกดาราจึงก้มหน้างุด ไม่กล้าเอ่ยอะไรออกมาอีก
“ไม่ต้องจอด”
เอเดรียนบอกคนขับรถ มุกดาราจึงทำอะไรไม่ได้ นอกจากนั่งนิ่งทว่าภายในอกกลับรู้สึกหวั่นใจอยู่ไม่น้อย เกรงว่าหากมีใครมาเห็นว่าเธอมาทำงานพร้อมกับประธานบริษัท คงไม่ใช่เรื่องดีนัก
รถยุโรปคันหรูจอดยังที่จอดรถของผู้บริหาร มุกดาราก้าวลงจากรถ หญิงสาวรีบเดินจ้ำอ้าวเพราะจะรีบไปสแกนบัตรเข้างาน แต่เอเดรียนเรียกหญิงสาวเอาไว้
“จะไปไหน”
“ผักหวานจะไปสแกนบัตรเข้างานค่ะ”
พอหญิงสาวบอกแบบนั้นเอเดรียนก็ไม่ได้ว่าอ
