บทที่ 10
มุกดารารู้สึกตัวอีกทีในช่วงบ่าย ความเมื่อยขบแล่นปราดไปทั่วร่างจนหญิงสาวต้องนิ่วหน้า ร่างบางค่อยๆ ขยับตัวลุกขึ้นอย่างยากลำบาก เท้าเล็กสัมผัสกับพื้นห้อง มุกดาราพยายามจะก้าวเดินแต่สุดท้ายหญิงสาวก็ไม่สามารถทำได้อย่างที่ใจต้องการ เพราะตอนนี้ร่างกายของเธอบอบช้ำจนเกินไป
ร่างบางจำต้องเอนตัวลงนอนอีกครั้ง ตอนนี้นอกจากผ้าห่มผืนใหญ่ที่คลุมร่างของเธอเอาไว้ บนเรือนกายของหญิงสาวก็มีเพียงเสื้อนอนตัวโคร่งเพียงตัวเดียวเท่านั้น ซึ่งเธอเดาว่าเป็นของเอเดรียนเพราะตอนนี้เธอนอนอยู่ในห้องของชายหนุ่ม ดวงตาคู่สวยก้มลงมองร่างกายของตนเองเพราะคอเสื้อที่เปิดกว้าง รอยสีกุหลาบที่อีกฝ่ายจงใจทำเอาไว้ยังคงเด่นชัด มุกดาราทราบดีว่านี่เป็นการลงทัณฑ์ที่เธอกล้าขัดคำสั่งของชายหนุ่ม ถึงแม้ว่าเธอจะไม่ได้มีเจตนาทำเช่นนั้นก็ตาม ถึงแม้ว่าเธอจะพยายามอธิบายเช่นไร เขาก็ไม่ยอมรับฟัง มุกดาราจึงจำต้องยอมรับโทษทัณฑ์ที่ทำให้เธอบอบช้
