“ตามหมอให้ฉันหน่อย บอกให้มาเร็วๆ มุกดาราไม่สบาย”
“ได้ครับ”
โจชัวรับคำแล้วกดวางสาย เอเดรียนจึงหันมามองร่างเล็กที่นอนนิ่งด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความกังวล ริมฝีปากหยักขยับเรียกเธอ
“มุกดารา ได้ยินฉันหรือเปล่า”
ไร้การตอบรับจากร่างเล็ก เอเดรียนจึงลุกจากเตียง ชายหนุ่มถอดเสื้อสูทไปวางพาดไว้บนโซฟาเล็กที่ตั้งอยู่ปลายเตียง ยกมือขึ้นปลดเนกไทออก ก่อนจะพับแขนเสื้อเชิ้ตสีขาวทั้งสองข้างขึ้นจนถึงข้อศอก สาวเท้าออกไปที่ห้องครัว หยิบกะละมังใสที่ใส่น้ำมาเรียบร้อยพร้อมผ้าขนหนูผืนเล็กมาวางลงที่โต๊ะเล็กข้างเตียง จัดการบิดผ้าจนหมาด แล้วจัดการลงมือเช็ดตัวให้หญิงสาว
ร่องรอยสีกุหลายบนตัวของมุกดารายังคงเด่นชัด โดยเฉพาะร่องรอยบริเวณลำคอขาวผ่องที่มากกว่าที่อื่น เขายอมรับว่าเมื่อคืนเขาควบคุมตัวเองไม่ได้ เขาไม่พอใจที่เธอขัดคำสั่งของเขาครั้งแล้วครั้งเล่า และความกรุ่นโกรธนั้นก็ลงที่ร่างเล็ก แต่จะโทษเขาฝ่ายเดียวก็ไม่ได้
