มันไม่ใช่ที่ของฉัน มันเป็นที่ของคนอื่น

1397 คำ

ไอริสสีหน้าเย้ยหยัน “ถ้าอย่างนั้น คุณเลือกคนผิดแล้วล่ะค่ะ ฉันขอเตือนด้วยความหวังดี เพราะฉันเคยเจอพิษของผู้หญิงคนนี้มาแล้ว จนถึงตอนนี้ ยังจุกอยู่เลย” “เจ็บด้วยใช่ไหม” เมริสาตอบโต้เป็นครั้งแรก ด้วยน้ำเสียงปกติ เจือแววเย้ยเล็กๆ “บนแก้มข้างซ้ายของเธอมีรอยฝ่ามือของฉันด้วยนะ ถ้าเธอไม่โปะแป้งจนหนาเตอะขนาดนี้” ชายหนุ่มปิดปากไว้เพราะกลัวจะหลุดขำ ไอริสทำหน้าแทบไม่ถูก หากไม่อยู่ต่อหน้าชายหนุ่มผู้นี้ล่ะก็ เธอคงจะตบสั่งสอนไปแล้ว “ขอโทษด้วยนะคะ ฉันคงอยู่คุยด้วยแค่นี้ค่ะไคล์ เพราะฉันต้องไปเข้าร่วมประชุมสัมมนาผู้ถือหุ้นที่โรงแรมต่อ” เจ้าหล่อนยื่นมือมาให้เขาจับ ชายหนุ่มสัมผัสมือสวยตอบรับธรรมเนียมปฏิบัติ แต่เมริสากลับมองว่ามันมีความหมายมากกว่านั้น ซึ่งเธอไม่ชอบและไม่พอใจเอาเสียเลย “หวังว่าจะได้เจอกันอีกนะคะ” “เช่นกันครับ” แน่ล่ะ เธอต้องได้เจอเขาอีกแน่ ในไม่ช้านี้ เมื่อเขาได้เป็นผู้ถือหุ้นรายใหญ่ขอ

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม