“ที่แท้ก็เรียกมาด่า งั้นฉันกลับนะ”
ไอริสรีบจับแขนหญิงสาวรั้งไว้ แล้วพูดทันที “ล็อกเก็ตของฉันยังอยู่กับแกใช่ไหม”
“ล็อกเก็ต!!” อยู่ ๆ ก็ถามเรื่องนี้ เธองงไม่น้อย “เธอโยนมันทิ้งแล้วไม่ใช่เหรอ แล้วมันจะอยู่กับฉันได้ไง”
“ฉันไม่มีเวลาเถียงกับแกหรอก คืนล็อกเก็ตมาเร็ว ๆ ฉันจะกลับโรมเย็นนี้”
“ไม่มี”
“อย่าโกหก เอามา!!”
“เธอจะเอาไปทำอะไร ไหนบอกว่าเป็นแค่เศษเหล็กไง”
ไอริสชักฉุน “ไม่ว่าฉันจะมองมันเป็นอะไร แต่มันคือของ ๆ ฉัน ถ้าแกไม่คืนฉัน ฉันจะแจ้งความว่าแกลักขโมยของฉัน ว่าไง จะคืนดี ๆ หรือให้ตำรวจมาค้น”
เธอถูกข่มขู่เข้าแล้ว แต่เธอกลัวรึเปล่า ไม่เลยสักนิด เธอไม่ตอบโต้อะไรทั้งสิ้น เดินหนีออกมาเลย ไอริสก็ตามติดไล่บี้ไม่ยอมปล่อย ข่มขู่ไม่หยุดปาก จนกระทั่งหญิงสาวปิดประตูห้องพักสนิทแน่น เจ้าหล่อนถึงยอมรามือ เดินจากไป
"เฮ้อ...." เมริสาถอนหายใจเหนื่อยหน่าย เธอนั่งลงบนฟูกเหมือนคนหมดแรง ส่วนคนท
