เธอสะอื้นจนตัวโยน และหายใจติดขัด “เราไม่ควรเอาหัวใจตัวเองมาแลกกับคนแบบนั้นเลย”
เธอปาดเช็ดน้ำตา ก่อนเดินตรงไปยังอ่างอาบน้ำขนาดใหญ่ที่ตั้งอยู่ชิดริมในสุด เธอคิดว่าหลบซ่อนตัวอยู่ในนี้สักพักก็น่าจะดี อย่างน้อยคงจะทำให้เธอจัดการกับความรู้สึกเศร้าสะเทือนใจจนหมดจดได้
เมริสาหย่อนตัวลงไปในอ่างอาบน้ำแล้วจัดการเปิดก๊อกน้ำ ปล่อยให้น้ำมันไหลไปเรื่อย ๆ จนกระทั่งท่วมหน้าอกของเธอ
หญิงสาวเงยหน้ามองเพดาน ด้วยสายตาเลื่อนลอย เธอเหม่อจนปล่อยให้น้ำมันล้นถึงจมูกของเธอ ถึงดวงตาของเธอ ถึงหน้าผาก และในที่สุด น้ำนองท่วมอ่าง
เมริสามองเห็นโลกใต้น้ำตรงหน้า เธอคิดว่าโลกนี้ดีไม่น้อย ถึงจะหายใจไม่ได้ แต่เธอก็มีอิสระ
‘พ่อคะ เมื่อไหร่หนูจะได้ไปหาพ่อเสียที หนูคิดถึงพ่อค่ะ’
หัวใจของเธอร้องเรียกหาบิดาผู้จากไป คนที่รักเธอสุดหัวใจ แต่เธอก็รู้ว่าเวลานั้นยังมาไม่ถึง ร่างของเธอถูกมือใหญ่กระชากขึ้นเหนือผิวน้ำเสียก่อน แรงของช
