“มายาตายในสนามรบของพวกฮิกซอสกับทหารอียิปต์ หากนางไม่เอาตัวเข้ามารับคมดาบจากฟาโรห์แทน ป่านนี้ก็คงเป็นหม่อมฉันที่ต้องตายอยู่ที่นั่น”
“โอ...มายา...เสด็จพ่อ”
สีพระพักตร์ของนางวูบลงในทันใด ในวันแห่งความวิปโยคมีเรื่องราวมากมายที่นางไม่อยากจดจำ
“องค์หญิง” เมมนอนจับข้อพระหัตถ์ไว้ในมือหนา “หม่อมฉันยังไม่รู้เลยว่าเจ้าหญิงมาอยู่ที่นี่ได้อย่างไร ที่นี่คือดินแดนพุนต์ ดินแดนในฝันของพระองค์”
“ท่านยังจำได้อีกหรือ เมมนอน?”
ทิฐิคล้ายสูญสลายไปในฉับพลัน เนเฟอร์ติตีราวถูกสะกดเมื่อนัยน์ตาเข้มคู่นั้นมองมา
“เคซาเป็นคนช่วยข้าออกมาจากคุกและพวกฮิกซอสในคืนนั้น เขาพาข้ามามายังบ้านเกิด เคซาสัญญาว่าเขาจะคอยดูแลข้าและจะไม่ไปไหนไกลจากบ้านของเขาอีก และเขาก็ทำอย่างที่พูดจริง ๆ”
“องค์หญิง...หม่อมฉันอยากกอดพระองค์เหลือเกิน”
เสียงเข้มผะแผ่วและเว้าวอนทำเอาเจ้าฟ้าหญิงพระพักตร์แดงกล่ำ นางดึงพระหัตถ์ออกจากการเกาะกุมและตรัส
