หลายวันผ่านไป
มารียาก็กลับมาทำงานตามปกติหลังจากที่เธอหายจากอาการข้อเท้าแพลงแล้ว เธอก็เตรียมอาหารเช้าและกาแฟเข้ามาให้ฮัสลานตามหน้าที่ของเธอ
“นี่อาหารเช้าแล้วก็กาแฟของคุณค่ะ” มารียาพูดบอกไปก็วางอาหารและกาแฟลงบนโต๊ะทานข้าวที่อยู่ด้านข้างภายในห้องทำงานของเขาทันที
“ขอบคุณ…แล้วนี่ข้อเท้าคุณดีขึ้นแล้วใช่ไหม ยังเจ็บอยู่หรือเปล่า” ฮัสลานเอ่ยพูดกับเธอด้วยความห่วงใย ก่อนจะมองหน้าสวยๆของเธอด้วยรอยยิ้ม เพราะเขาไม่ได้เห็นหน้าเธอมาสามวันแล้ว พอได้เห็นแล้วรู้สึกดีจริงๆ
“ดีขึ้นแล้วค่ะ ขอบคุณที่คุณให้ฉันลางานนะคะ ทั้งๆที่ฉันก็พึ่งจะเข้ามาทำงานเอง อ่อ ลืมไปเลย นี่เป็นอาหารไทยค่ะ ฉันกับพี่สาวช่วยกันทำมาให้คุณทานค่ะ เป็นการขอบคุณที่คุณให้ฉันหยุด” มารียาพูดบอกไปแล้วก็ยิ้มใส่เขา ก่อนจะเอาอาหารไทยที่เธอและพี่สาวทำนั้นโชว์ให้เขาดู
“อืม…ไม่ต้องทำถึงขนาดนั้นก็ได้ แต่ก็ขอบคุณที่คุณกับพี่สาวมีน้ำใจทำให้ก็แล้วกั
