ด้านฮัสลานพอนั่งรถไปสั่งเซดาเขาก็นั่งดูงานผ่านหน้าจอไอแพดแบบเงียบๆ จนเซดาที่สังเกตเขาอยู่นั้นมองด้วยสายตาบึ้งตึง เพราะเขาชอบทำท่าทีเฉยเมยกับเธอแบบนี้ตลอดเลย ทีกับแม่ผู้ช่วยเลขาคนนั้นเขากลับพูดคุยด้วยรอยยิ้มตลอดเลย
“พี่ฮัสลานคะ เราแวะทานอาหารเย็นด้วยกันก่อนนะคะ เซดามีร้านอาหารอร่อยๆจะพาพี่ฮัสลานไปทาน รับรองว่าพี่ฮัสลานต้องชอบแน่นอนค่ะ” เซดาพูดบอกไปด้วยรอยยิ้ม เพราะเธอหวังจะไปดินเนอร์กับเขาสองต่อสอง
“วันนี้พี่เหนื่อยแล้ว พี่อยากจะกลับไปพักที่บ้านน่ะ ไว้วันหลังก็แล้วกันนะ” ฮัสลานพูดบอกไปโดยที่สายตาของเขายังคงจ้องมองที่หน้าจอไอแพดอยู่
“ทำไมเวลาเซดาชวนพี่ฮัสลานไปไหนทำอะไร พี่ฮัสลานต้องปฎิเสธเซดาตลอดเลยล่ะคะ เซดามันน่ารังเกียจมากเลยใช่ไหมคะ แค่ทานข้าวพี่ฮัสลานก็ยังไม่อยากจะทานด้วยเลย ” เซดาแกล้งพูดออกไปเสียงเศร้าพร้อมกับทำหน้าทำตาน่าเสียใจออกมา
“เฮ้อ…หยุดทำหน้าแบบนั้นได้แล้ว จะไปร้านไหนก็บอ
