อิ่มอุ่นแหงนหน้ามองเขาทั้งที่แก้มอิ่มเต็มไปด้วยคราบน้ำตา เขามันคนประเภทไหนกัน ชอบรังแกเด็กแล้วคิดจะเอาของกินมาหลอกล่ออีก เห็นเธอเป็นคนยังไง อิ่มอุ่นยังเคืองเขาไม่เลิก แล้วดึงทิชชูแผ่นสุดท้ายมาเช็ดน้ำตาอีกกำ ไม่สนใจคำพูดเหมือนล่อหลอกนั้น
“ถ้าเลิกร้องตอนนี้มีโปรโมชั่น นอกจากสั่งขาหมูยูนนานมากินกับหมั่นโถว จะโทร.ไปบอกให้เขาทำยำใบชามาให้กินด้วย” เขาปรับเสียงให้ดูร่าเริง อ่อนโยนราวกำลังพูดกับเด็กห้าขวบก็มิปาน
“อิ่ม...อิ่มไม่ได้เห็นแก่กินนะคุณเหม คุณเหมด่าว่าอิ่มขนาดนั้น แล้วจะเอาของกินมาล่อ คิดว่าอิ่มจะหายโกรธคุณเหมหรือคะ” หญิงสาวลุกขึ้นมองจ้องเขาอย่างแค้นเคือง ดวงหน้าสวยยังปรากฏน้ำตานอง
เหมราชมองกล่องกระดาษทิชชูสวยหรูที่เหลือแต่ความว่างเปล่า เพราะมันถูกเช็ดจนชื้นแฉะวางอยู่บนโต๊ะเป็นกองสูง เลยจำใจใช้มือหนายื่นไปปาดเช็ดน้ำตาข้างแก้มให้อิ่มอุ่น
“เลิกร้องได้แล้วน่า จะร้องอะไรนักหนา ถ้าเลิกร้อ
