เหมราชหันกลับไปมองที่ประตูด้วยแววตาหงุดหงิด
มึงจะมาทำไมตอนนี้ กูอุตส่าห์หนีมาปลูกบ้านอยู่บนเขา เสือกตามมาอีก!
เหมราชพาร่างสูงถอยห่างจากร่างเล็ก ดวงตาลุ่มลึกร้อนแรงเพ่งมองใบหน้าหวาน แล้วสั่งเพิ่มเติม
“เธอใส่ชุดนอนตัวนี้ดีแล้ว แต่ไปหาเสื้อคลุมนอนมาสวมทับด้วย ไอ้พนามันตาไว”
“ค่ะ คุณเหม” มีใครตาไวกว่าคุณเหมอีกเหรอ
ร่างสูงเดินไว ๆ ออกไปเปิดประตูบ้านแล้วกอดอก ยืนขวางมันอยู่หน้าประตูนี่ละ “ไอ้พนา มึงเมามาอีกแล้วใช่มั้ย”
คนเมาเริ่มส่งเสียงดัง ในมือถือขวดบรั่นดีชั้นเยี่ยม “ไอ้เหม มึงทำไรอยู่วะ เปิดช้าฉิ_หาย หนาวจนขาสั่น”
“เออ...จะมาไม่บอก เสือกใจร้อนอีกนะมึง”
พนายิ้มอย่างจับผิด แล้วก้มมองไปที่กางเกงเพื่อนรัก “มึงโรคจิตเหรอไอ้เหม นุ่งกางเกงเสือกไม่รูดซิป”
เหมราชหน้าถอดสี รีบก้มมองกางเกงของตนก็พบว่าเขาติดกระดุมรูดซิปดีแล้ว
“ไอ้พนา วอนโดนถีบ หลอกกูเหรอ”
‘พนา’ หรือ พ่อเลี้ยงพนา เป็นเจ้าของ
