ที่เขาไว้หนวดไว้เครารุงรังรกครึ้มก็เพราะผู้หญิงคนนี้ คนที่เขารักมาก แต่เธอก็ทำให้เขาเจ็บปวดมากเช่นกัน
“รักแท้แพ้ระยะทางก็ยังพอว่า แต่รักแท้แพ้ฉิ่ง กูเจ็บใจจริงโว้ย”
ถ้าเมญาณีทิ้งเขาไปเลือกเศรษฐีหล่อและรวยเขาก็จะยอมรับความพ่ายแพ้และยินดีด้วย แต่เธอหันหลังสะบัดบ๊อบกับความรักของเขา เพราะหญิงสาวเกิดติดใจในดนตรีไทยขึ้นมา หันไปตีฉิ่งกับลูกสาวมหาเศรษฐีและคงไม่คิดกลับมาเมืองไทยอีกแล้ว
“กูจะบ้า รักแท้แพ้ฉิ่ง เกลียดจริง ๆ ผู้หญิงชอบเล่นดนตรีไทย” เหมราชสำทับอย่างเห็นด้วย
“กูนี่เอง คนถูกเท ที่แท้ทรู”
หัวใจของพนาเจ็บแปลบแสบสันเหมือนถูกรถสิบล้อบดขยี้จนแหลกละเอียด แล้วตะโกนลั่นบ้าน ให้กับความรักที่พังไม่เป็นท่า
“เกลียดผู้หญิงชอบเล่นดนตรีไทยโว้ย!”
เหมราชขับรถกลับไร่ชาเหนือฟ้าด้วยหัวใจเป็นกังวล ปกติเมาแล้วหลับกลับถึงเช้า เกิดขึ้นบ่อย ๆ อย่างน้อยเดือนละสองครั้ง แต่ทำไมครั้งนี้เขารู้สึกไม่ดีจิตใจเ
