“พ่อเลี้ยง ได้โปรดเถอะครับ ผมกลัวแล้ว ให้ผมกราบผมก็ยอม” น้ำเสียงหวาดหวั่น นัยน์ตาเบิกโพลง เข่าอ่อนแทบจะทรุดลงไปกอง ไหนนังฟองจันทร์บอกว่ามันไม่อยู่ที่ไร่ แล้วทำไม...
ร่างสูงใหญ่หรี่ตาแคบลง “มึงคิดจะทำอะไรเมียกู เมื่อกี้มึงจะเอาเมียกูไปไหนรีบบอกมา”
กระบอกปืนถูกฟาดใส่ศีรษะชายหนุ่มอย่างแรงสามครั้งติดกัน อิ่มอุ่นเห็นเลือดไหลอาบศีรษะผู้ชายที่ฟองจันทร์นำเงินไปปรนเปรอเลี้ยงดู
“อิ่มฝากด้วยอีกทีค่ะคุณเหม เมื่อครู่มันบอกว่าจะชิมอิ่มด้วยก่อนฆ่าให้ตายค่ะคุณเหม” ร่างเล็กรีบฟ้อง
เหมราชฟาดกระบอกปืนใส่มันอย่างแรงอีกครั้งตามคำฟ้องและฝากอีกทีของเมีย ได้ยินเสียงมันแหกปากร้องลั่น
“ไอ้เศษสวะ มึงคิดแบบนั้นกับเมียกูเหรอ คิดจะชิมเมียกู” ร่างหนาใหญ่ถีบมันล้มคะมำแล้วกระทืบซ้ำอีกสามที สีหน้าแดงจัดราวกับยักษ์วัดแจ้ง “มองหน้าเมียกูก็ผิดแล้ว นี่มึงคิดไกล...ตายซะดีมั้ง”
ร่างของชายหนุ่มทรุดกองกับพื้นไม่สามารถพยุงตัว
