เหมราชดึงร่างเล็กที่เวลานี้ดูมีน้ำมีนวลยิ่งกว่าเก่ามากอด กลิ่นอายของเขาห่อหุ้มเธอไว้เหมือนสายลมที่พัดเอากลิ่นหอมของใบชาในฤดูฝน อิ่มอุ่นซบหน้าลงบนแผ่นอกกว้างของเขา กลิ่นกายผสมเหงื่ออ่อน ๆ กลายเป็นกลิ่นเฉพาะ เป็นกลิ่นที่ให้ความรู้สึกผ่อนคลายอย่างบอกไม่ถูก
“อิ่มชอบซบอกพี่เหมจัง พี่เหมใจดีกับอิ่มมากเลยรู้ไหม อิ่มไม่คิดว่าแต่งงานกับพี่เหมจะดีแบบนี้”
ใบหน้าหล่อเข้มที่เวลานี้เข้มขึ้นกว่าเดิมมากเพราะหนวดและเคราที่เขาตั้งใจไว้ ดวงตาคมทอดมองเมียรัก มือใหญ่อันแสนอบอุ่นกุมมือเธอไว้ แล้วประทับจูบลงบนหน้าผากเมีย
“พี่จะเป็นสามีที่ดีและเป็นพ่อที่ดีของลูกอิ่ม ไม่เชื่ออิ่มคอยดูสิ พี่จะสร้างอาณาจักรของเราให้ยิ่งใหญ่กว่านี้ อิ่มกับลูกจะสบายไปจนถึงลูกหลานเรา”
“อิ่มรู้ค่ะว่าพี่เหมทำได้ แต่อิ่มแค่เป็นห่วงสุขภาพของพี่เหม”
“ไม่ต้องห่วงพี่หรอก แค่อิ่มเป็นกำลังใจให้พี่ แค่นี้พี่เหมก็สุขจนล้นหัวใจแล้ว”
ยิ่งเธอ
