โดมินิกมองแกงเลียงรสดีที่พี่เลี้ยงยังเอ่ยปากว่าเด็ด ทว่าคืนนี้มันคงเป็นหมันแล้วต้องย้ายตัวเองจากถ้วยใบสวยไปอยู่ในถังใส่เศษอาหารอย่างน่าเสียดาย
“ไม่เป็นไรถ้าขวัญทานข้าวแล้วก็รีบกลับบ้านเรานะ” พูดเสียงห่อเหี่ยวก่อนจะตัดสายทันทีเพื่อห้ามปากห้ามใจไม่ให้ถามพบขวัญกลับไปว่าเธอจะไปไหนต่อกับไอ้หมอนั่นหรือเปล่า
โดมินิกไม่ได้แตะอาหารที่เพียรทำมาทั้งวันสักนิด เขาลุกจากเก้าอี้ทรงสวยที่ใจกลางโต๊ะปักดอกลิลลีสีขาวสดสวยไว้ในแจกัน แล้วไปเล่นกับน้องแทนเสียงหัวเราะและแววตาใส่ซื่อทำให้เขาพอลืมเรื่องเครียดไปได้สักพักแต่พอเหลือบมองนาฬิกาเรือนกลมที่ฝาผนังบ่งบอกเป็นเวลาสองทุ่มตรงก็ทำให้เขากระสับกระส่ายนั่งไม่ติดจนต้องสืบเท้าออกมาหน้าบ้านพลันสายตาเห็นรถยุโรปหรูราคาเอาเรื่องมาจอดที่หน้ารั้วบ้าน
“ถ้ารถคุณเสียบ่อยขนาดนี้พรุ่งนี้ผมจะซื้อรถคันใหม่ให้เลย”
โดมินิกจะเดินเข้าไปหาการินแล้วเปิดใจพูดตามตรงว่าเขาไม่พอใจ แต่
