โดมินิกส่ายหน้า “ผมเคยทำแบบนั้นกับโทรศัพท์ของคุณแค่ครั้งเดียว ไว้ใจได้ถึงอยากรู้ผมก็จะไม่เปิดดูอีก” เขาตอบแววตาเศร้าแล้วส่งคืนให้พบขวัญซึ่งเธอรีบดึงกลับมาทันทีแล้วจากไปอย่างรีบร้อน
“รักบริษัทมากกว่ารักสามีรักลูกแล้วมั้ง”
โดมินิกบ่นเบาๆ แล้วหายใจอย่างเหน็ดเหนื่อยเขาควรจะทำยังไง เขาพยายามทำทุกอย่างเพื่อให้เธอและเขากลับมาเป็นครอบครัวแต่ดูเหมือนหัวใจของพบขวัญจะห่างไกลออกไปทุกที
“หรือนี่เป็นอาการของคนที่หมดรักสามี” โดมินิกครางอย่างหมดหวัง
พบขวัญขับรถยุโรปคันใหม่สีดำมันปลาบออกจากบ้าน ที่พวงมาลัยสวยหรูดีไซน์เฉียบขนาดเหมาะมือนั้นมีกระดาษโน้ตสีชมพูลายน่ารักติดอยู่ว่า
‘ขับรถดีๆ นะจ๊ะที่รัก และอย่าลืมว่า ผมรักคุณเสมอ’
‘ลงท้าย โดมินิก เดฟ เฮลตัน พ่อของลูกคุณ’
“เชอะหมั่นไส้”
พบขวัญดึงออกแล้วขยำก่อนจะกดกระจกลงแล้วปาออกไปนอกรถแต่เมื่อนึกขึ้นได้ว่าไม่เหมาะเธอไม่ชอบการโยนทิ้งขยะไม่เป็นที่เป็นทางจึง
