“นี่เจ้าตัวแสบ ลูกใครก็ไม่รู้ แต่รู้ไหมวันนี้เล่นงานฉันจนเหนื่อย ว่าแล้วยังมามองหน้าอีกฉันจะบอกอะไรให้ไหมหน้าหนูโคตรเหมือนฉันตอนเด็กๆ เลยล่ะ แล้วฉันก็ชักจะสงสัยอะไรบางอย่างในตัวแม่ของหนูแล้วล่ะ”
มันอื้ออึงไปหมด แม้จะสงสัยว่าตัวเองคิดถูกหรือไม่ แต่ดีเอ็นเอบนหน้าเด็กน้อยก็บอกชัด
“นี่โรเจอร์แกหันมามองหน้าเด็กนี่กับฉันหน่อยสิ แกว่าคล้ายฉันไหม” โดมิกนิกอุ้มเจ้าตัวเล็กไว้ในอ้อมอก
โรเจอร์ไม่รู้ว่าเจ้านายหนุ่มต้องการคำตอบแบบไหนเพราะเขาจะทักตั้งแต่เห็นเจ้านายอุ้มเด็กน้อยคนนี้ขึ้นมาบนรถแล้วแต่ก็ไม่กล้า
“ว่ายังไงวะ หันมามองแล้วรีบตอบ เด็กนี่หน้าคล้ายฉันไหม เอาความจริงเลยนะ”
บอดี้การ์ดผู้พ่วงตำแหน่งเลขาหันมามองแวบหนึ่งแล้วรีบหันกลับไปมองสบกับพลขับอีกคนที่มองจากกระจกมองหลัง “ไม่คล้ายหรอกครับเจ้านาย แต่เหมือนยังกับแกะออกมาจากพิมพ์เดียวกัน”
โดมินิกถอนหายใจแรง เหงื่อเม็ดเล็กๆ ซึมขึ้นที่หน้าผากเมื่อ
