เขาสั่งเดินทางกลับแต่ก่อนรถจะเคลื่อนตัวออกก็ไม่ลืมสั่งให้โรเจอร์โทรบอกกรรมการผู้จัดการของที่นั่นว่าเขาขอเลื่อนการประชุมเป็นวันพรุ่งนี้แทน ส่วนวันนี้เขาไม่เข้าบริษัทแล้ว ไม่สนใจว่าใครจะสงสัยกันมากแค่ไหน
“โรเจอร์” เขากดกระจกลงก่อนที่บอดี้การ์ดคู่ใจจะก้าวขึ้นมาประจำที่เบาะหน้า “นายไปย้ำกับพนักงานรักษาความปลอดภัยสองคนนั้นด้วยว่าห้ามนำเรื่องเด็กที่พบวันนี้ไปเล่าให้ใครฟังเด็ดขาด แล้วเอาเงินนี่ไปให้เขาด้วย”
โดมินิกหยิบเงินมาจำนวนหนึ่งแล้วยื่นให้โรเจอร์รับไป เขารอไม่นานโรเจอร์ก็กลับมาขึ้นรถ
“เรียบร้อยแล้วครับ”
โดนินิกกระตุกยิ้ม “ดีมาก งั้นเราก็กลับกันได้”
คนขับรถที่นั่งประจำที่อยู่แล้วค้อมศีรษะ ขับรถออกสู่ทางเดิมที่เพิ่งขับมา ขณะที่โดมินิกก้มมองเด็กน้อยในตะกร้าไม่วางตา ดวงตาใสแจ๋วสะท้อนมองตอบกลับมาช่างบริสุทธิ์ ไร้เดียงสา มือน้อยไขว่าคว้าหาอะไรบางอย่าง เขาจึงยื่นมือไปเตะอย่างเก้ๆกังๆ สองมือข
