“เท็ดคืนโทรศัพท์ให้ขวัญเถอะถ้าไม่อยากให้มีปัญหาบานปลายมากไปกว่านี้”
เจตนิพัทธ์มองอย่างไม่พอใจสลับมองโทรศัพท์เครื่องหรูใหม่เอี่ยมของพบขวัญที่อยู่ในมือ “มันโทรมาตามตัวขวัญล่ะสิ ก็ช่างหัวมัน มันไม่มีทางรู้หรอกว่าตอนนี้เราอยู่ที่ไหนกัน ขวัญไม่เห็นต้องแคร์คนที่มันเคยทำร้ายขวัญ”
“จะไม่ให้แคร์ได้ยังไงก็ตอนนี้ลูกขวัญอยู่กับเขา”
“เท็ดไม่ให้จนกว่าเราจะเคลียร์กันเข้าใจ”
อีกฟากคนที่กำลังอุ้มลูกพร้อมกับโทรศัพท์ไปด้วยกำลังมีสีหน้าเคร่งเครียด โดมินิกกลับบ้านก่อนเวลาปกติเพราะกลัวว่าแทนคุณจะเหงาที่ไม่มีแม่อยู่ด้วย จะไปรับพบขวัญเธอก็ขับรถไปทำงาน อีกอย่างถูกห้ามขับรถหรูไปโฉบแถวหน้าบริษัทจนทำให้คนเป็นพ่อกลัดกลุ้ม เมื่อมองหนูน้อยที่เอานิ้วโป้งเข้าไปดูดจุ๊บๆ คนเป็นพ่อก็อารมณ์ดีขึ้นมาแล้วเอ่ยหยอกเย้า
“กินนมขวดอิ่มแล้ว ยังเอานิ้วมาอมอยากดูดนมแม่ใช่ไหม แด๊ดก็อยากดูดเหมือนกัน...อุ๊ย! ไม่ใช่แด๊ดก็อยากให้แม่ขวั
