แสงตะวันสีทองระยิบระยับเหนือขอบฟ้า เสียงร้องของแทนคุณที่พี่เลี้ยงอุ้มผ่านร่างหนาที่นอนหลับอยู่บนโซฟาปลุกให้โดมินิกค่อยๆ ปรือตาขึ้นอย่างอ่อนเพลีย แล้วเห็นพี่เลี้ยงกำลังจะอุ้มลูกชายหัวแก้วหัวแหวนเดินผ่านไปเขาก็รีบเรียกไว้
“น้องแทนมาหาแด๊ดมาคนดี” เพียงผู้เป็นพ่ออ้าแขนรับ เจ้าตัวเล็กที่กำลังร้องโยเยก็เงียบเสียงแล้วทำท่าจะโผเข้าหาพ่อ
โดมินิกอุ้มเจ้าตัวเล็กหอมซ้ายหอมขวาแล้วบอกพี่เลี้ยงว่าเดี๋ยวเขาจะเลี้ยงน้องแทนเองสักพักก่อนจะไปทำงาน พอลับร่างพี่เลี้ยงคนเป็นพ่อก็รีบล็อบบี้ลูกชายราวกับว่าเจ้าตัวเล็กจะรู้เรื่องด้วยในสิ่งที่เขากำลังฟ้องลูก
“น้องแทนดูจมูกแด๊ดสิฝีมือแม่ของเรา แม่ขวัญนี่ร้ายกาจน่าดู รู้ไหมเมื่อคืนปล่อยให้แด๊ดนอนนอกห้องทั้งคืน แด๊ดว่าน้องแทนต้องมีน้องสักคนดีไหมเราจะได้มีกำลังเหนือกว่าสามต่อหนึ่ง”
ดวงตาสีเดียวกับผู้เป็นแม่เบิกขยายแล้วหัวเราะ โดมินิกจึงยึดเอาว่าลูกชายเห็นดีด้วยกับตนเ
