เวลาสี่ทุ่มโดยประมาณ พิชชาเปิดประตูเข้ามาในห้องเปลี่ยนเสื้อผ้าเหมือนกับพนักงานทุกคน ร่างเล็กตรงมาที่ล็อคเกอร์ของตัวเอง
ลงมือถอดยูนิฟอร์มที่ผ่านการทำงานมาทั้งวันออกจากร่างกายทีละชิ้น ก่อนจะใส่ลงไปในถังพลาสติกใบใหญ่ เพื่อที่แผนกซักรีดจะได้นำไปจัดการซักและอบแห้งให้ในวันรุ่งขึ้น
ซึ่งเป็นหนึ่งในสวัสดิการที่พนักงานทุกคนจะได้รับอย่างเท่าเทียมกัน แม้แต่ลูกเจ้าของโรงแรมเช่นเธอก็ไม่มีอภิสิทธิ์เหนือคนอื่น
คิดไปแล้วเธอช่างเป็นลูกที่พ่อแม่รักเสียจริง
แม้แต่ห้องเปลี่ยนเสื้อผ้ายังไม่มีเป็นของตัวเอง ไม่นับรวมที่เธอต้องไปนั่งกินข้าวที่ ‘แคนทีน’ ของโรงแรมทุกวัน จะกินกาแฟทีก็ต้องเดินไปซื้อข้างตึก งดบริโภคร้านแพง ๆ หรือคาเฟ่ต์ดัง ๆ
การนั่งทานอาหารรวมกับพนักงานคนอื่น ๆ เรื่องเมล็ดกาแฟจะนำเข้าจากต่างประเทศหรือปลูกอยู่ในประเทศตัวเอง ไม่ใช่ปัญหาสำหรับเธอ
แต่สาเหตุที่ต้องใช้จ่ายด้วยความมัธยัสถ์ เป็นเพราะตั้ง
