“เลิกไม่ได้ ใครใช้ให้เธอเป็นคนที่ฉันเอาแต่คิดถึงอยู่ตลอดล่ะ...” น้ำเสียงของชายหนุ่มปราศจากความแข็งกร้าว
ทว่ามันกลับมีน้ำหนักมากพอจะทำให้พิชชานิ่งไปในทันที หัวใจเธอเต้นสะดุดอย่างไม่ทันตั้งตัว ดวงตาคู่สวยจ้องมองอีกฝ่ายไม่ลดละ แววตาสั่นไหวอย่างเห็นได้ชัด ความสับสนก่อนหน้ายิ่งทวีคูณ
“คิดถึง... ที่แปลว่าไม่ได้คิดอะไรด้วยน่ะเหรอ?” น้ำเสียงและสีหน้าฉายแววประชดประชัน แต่ลึกลงไปคือความหวังเล็ก ๆ เธอไม่อยากคิดฝันไปเองอีกแล้ว
ธนาวางสายตาไปที่ใบหน้าของหญิงสาว นิ่งไปชั่วอึดใจหนึ่ง ค่อย ๆ ก้าวเข้าไปใกล้
“ใครบอก... ว่าไม่คิด” ผลพวงจากอารมณ์คุกรุ่นตลอดหลายวันนี้ ถูกแทนที่ด้วยความอ่อนโยนราวกับไม่เคยมีอยู่
น้ำเสียงทุ้มฟังดูหนักแน่น แววตาชัดเจนขึ้นทุกขณะ
ที่ผ่านมา เขาไม่เคยคิดจะคบใครจริงจัง รู้สึกขยาดและอยากหายไปจากโลกใบนี้ทุกครั้งที่ผู้หญิงต้องการความชัดเจน
ความคิดของเขาเปลี่ยนไปตั้งแต่เมื่อไร ชายหนุ
