“ขึ้นไปบนห้อง เดี๋ยวเอาอะไรมาประคบให้
“ไม่ต้อง”
“อยากโดนตีก้นอีกรึไง”
“ไอ้พี่ธนา!” ถ้าไม่ติดว่าเท้าข้างซ้ายเจ็บอยู่ ส่วนข้างที่ถนัดก็ต้องรับน้ำหนักตัว เธอคงจะใช้มันทำให้กล่องดวงใจของเขาจุกไปสักสามสี่วันถึงจะสาแก่ใจ
“ถ้าหมายหัวคนอื่นเขาเสร็จแล้วก็ช่วยอยู่เงียบ ๆ สักห้านาที” จบคำศัลยแพทย์หนุ่มก็ขยับออกห่างจากเธอเล็กน้อยแล้วย่อตัวลงนั่ง
“ทำอะไร” พิชชาพอจะดูออกว่าเขาจะให้เธอขี่หลัง แต่ความหมายของเธอคือ เขาไม่ต้องทำขนาดนี้ก็ได้
“ก็ให้เธอขี่หลังไง”
“ไม่เอาหรอก” เธอไม่ใช่เด็กแล้วที่จะมาขี่หลังใครแบบนี้ แต่อีกฝ่ายก็ส่งเสียงดุ ๆ ออกมา
“ขึ้นมาเถอะน่า อย่าเรื่องมาก นี่บอกไว้ก่อนนะ เธอเป็นคนแรกเลยนะที่พี่ยอมให้ขี่หลัง”
เชื่อตายล่ะ!
พิชชาเกือบจะหลุดคำนี้ออกมา แต่ดีที่ยั้งไว้ได้ทัน
อย่างเขา ไม่รู้ว่าให้ผู้หญิงควบขี่อยู่บนตัวมากี่ครั้งแล้ว
“นับหนึ่งถึงสิบ ถ้าไม่ขึ้นมาก็ขับรถกลับบ้านเอง หนึ่ง
