สมองในส่วนที่ดี ไม่อาจจะเอาชนะสัญชาตญาณในกายของเขาได้ก็เท่านั้น
“รู้ได้ไงว่าฉันไม่รู้” ทุกครั้งที่เขาเปลี่ยนสรรพนามในการแทนตัวเอง มักจะเป็นตอนที่เขาต่อล้อต่อเถียงกับเธอ
แต่ครั้งนี้ต่างออกไป
แววตาของชายหนุ่มมืดดำลงอย่างเห็นได้ชัด
นอกจากแอลกอฮอล์ในร่างกายของเขาไม่มีสารแปลกปลอมเจือปน มีบางอย่างที่ซ่อนอยู่ในส่วนลึกควบคุมอยู่
“อยากเล่นเกมกันไหม?” แววตาของธนาเข้มขึ้น เหมือนกับแววตาสัตว์ร้ายยามที่มันหลอกล่อเหยื่อให้มาติดกับ
“เกมอะไร” เสียงของพิชชาในยามนี้อ้อยอิ่งเชื้อเชิญให้ถูกรังแก อานุภาพของสิ่งแปลกปลอมที่เจืออยู่ในน้ำใส ๆ มีฤทธิ์รุนแรงทำให้เธอพูดอะไรออกมาก็ได้
“เกมนี้มีชื่อว่าสิบนาที” สายตาคมกริบจับจ้องอยู่ที่เรียวปากอ่อนนุ่ม หัวใจหญิงสาวเต้นไม่เป็นส่ำ ดวงตากลมโตไหวระริก
“มันเล่นยังไง เหมือนตอนที่เล่นเกมหนึ่งนาทีนั่นรึเปล่า?” เรื่องในคืนนั้นแวบผ่านเข้ามาในห้วงความฝันของเธอ แต่หากเป็นใน
