"ทำแค่นี้คิดว่าฉันจะหลงกลคุณน่ะเหรอ มันง่ายเกินไป ฉันไม่ใช่คนเก่าแล้ว" อณิชาเอ่ยกับตัวเองเสียงเบา พร้อมกับรอยยิ้มอย่างที่ผุดขึ้นที่มุมปาก ไม่น่าเชื่อว่าเขาจะจำเธอไม่ได้จริงๆ เคยทำเธอซะเจ็บปวดขนาดนั้น หน้าตัวเมียก็ที่หนึ่ง แต่กลับจำเธอไม่ได้ เกมนี้มันเริ่มสนุกขึ้นมาแล้วสิ
ส่วนคนที่ส่งของมาให้เธอ ก็ได้แต่เฝ้าคิดหาวิธีที่จะทำให้เธอหลงรักตัวเอง ไม่รู้ว่าทำไมเขาถึงรู้สึกตกหลุมรักเธอ แล้วก็อยากได้เธอมาครอบครอง ทั้งที่เขาไม่เคยมีอาการแบบนี้กับผู้หญิงคนไหน
เขาเริ่มรุกเธอหนักขึ้นกว่าเดิม โดยการถือดอกไม้มาให้เธอ อณิชายิ่งมองมันด้วยแววตาเหยียดหยาม หน้าหล่อๆ ของเขามันไม่สามารถทำอะไรเธอได้แล้ว นอกจากทำให้เธอแค้นขึ้นกว่าเดิมเท่านั้นเมื่อมองหน้าเขา
"ดอกไม้สวยๆ เหมาะกับคนสวยๆ" อัคนีเอ่ยออกมาด้วยความจริงใจ ก่อนที่จะส่งดอกไม้ให้กับหญิงสาว ส่วนคนตัวเล็กมองหน้าเขาด้วยรอยยิ้มก่อนที่จะรับมันมาด้วยความรู้สึกร
