EP9
872 คำ
#ทวงคืน(รัก)เมียเก่า(9)
กันตากลอกตามองบนให้กับคำชมของพีรภัทร กันตาไม่ได้รู้สึกยินดียินร้ายต่อคำชมพวกนั้นของชายหนุ่มเลยสักนิด กลับกัน กันตารู้สึกไม่ชอบใจเสียอีกที่เขาเข้ามาพูดคุยกับเธอราวกับว่าไม่เคยเกิดเรื่องอะไรขึ้นระหว่างเรา
“ไม่คิดจะคุยกับเฮียหน่อยเหรอ” น้ำเสียงของพีรภัทรดูเศร้าจนกันตารู้สึกได้ แต่ที่เธอไม่เข้าใจเลยก็คือเขาจะมาทำเสียงเศร้าใส่เธอทำไมกัน “กันตา” พีรภัทรเรียกชื่อหญิงสาวอย่างเว้าวอน
ชายหนุ่มมองเสี้ยวหน้าของหญิงสาวที่นั่งนิ่งทำราวกับเขาไม่มีตัวตนด้วยหัวใจที่ปวดหนึบ วินาทีที่หญิงสาวปรากฏตัวต่อสายตา วินาทีนั้นหัวใจของพีรภัทรเต้นรัวแรงอย่างบ้าคลั่ง เขามองใบหน้าสวยของอดีตแฟนสาวที่ได้เจอกันในรอบหนึ่งปีด้วยความคิดถึงและคนึงหา มันนานมาก ๆ ที่เธอห่างออกไปจากสายตา ห่างไปจากการมองเห็นของเขา
นับตั้งแต่ที่เขาขอจบความสัมพันธ์เรียกได้ว่าตั้งแต่วันนั้นพีรภัทรก็ไม่เคยเจอกันตาอีกเลย จนกระทั่งผ่านมาถึงหนึ่งปีคนที่เขาเฝ้าคิดถึงก็ปรากฏตัวอยู่ต่อหน้า พีรภัทรมองหญิงสาวอย่างไม่วางตา กันตาเธอเปลี่ยนไปมากเลย เธอสวยขึ้นมากด้วย
พีรภัทรมีเรื่องจะคุยกับอดีตแฟนสาวเยอะแยะมากมายแต่พอได้เห็นท่าทีหมางเมินและเมินเฉยใส่กันของเธอ เขาก็รู้สึกทำอะไรไม่ถูก กลืนไม่เข้าคายไม่ออกกับสถานการณ์ตรงหน้า แต่เพราะตัวเขาอยากคุยกับเธอมาก พีรภัทรจึงรวบรวมความกล้าหน้าด้านหน้าทนชวนเธอคุยต่อ
“ไม่มีอะไรต้องคุยอะค่ะ” คำพูดไร้เยื่อใยของหญิงสาวราวกับว่ามีมีดปลายแหลมแทงลงจากใจเขาอย่างจัง ท่าทางของเธอช่างเย็นชากับเขาเสียเหลือเกิน
พีรภัทรเหมือนคนน้ำท่วมปาก เขาพูดอะไรไม่ออกอีกแล้ว เขาได้แต่ขบเม้มริมฝีปากมองเสี้ยวหน้าของหญิงสาวด้วยหัวใจที่ปวดหนึบอยู่อย่างนั้น แต่ทั้งหมดทั้งมวลกับสิ่งที่เกิดขึ้น เขาจะโทษใครได้ในเมื่อเป็นเขาทั้งนั้นที่เป็นต้นเหตุทำให้เธอเป็นแบบนี้
ในขณะที่พีรภัทรนั่งมองกันตาอยู่นั้นจู่ ๆ ก็เกิดภาพซ้อนทับในอดีตขึ้นมา อดีตเขาก็เคยทำกับเธอแบบนี้ เคยเย็นชาใส่เธอแบบนี้ เคยพูดหักหาญน้ำใจเธอแบบนี้ สิ่งที่กันตาแสดงออกต่อเขายังเทียบไม่ได้เลยสักนิดกับสิ่งที่เขาทำและแสดงออกกับเธอไว้
“ช่วยขยับออกไปหน่อยได้ไหมอะ จะขยับมาใกล้ทำไมก็ไม่รู้” เมื่อรับรู้ถึงแรงขยับเข้ามาใกล้กันมากขึ้น กันตาก็หันมาชักสีหน้าใส่พีรภัทรด้วยความไม่พอใจ เธอกระแทกเสียงบอกเขาด้วยความรำคาญเมื่อเขาขยับเข้ามาหาเธอมากขึ้นเรื่อย ๆ ขาของเขาจะขึ้นก่ายขาเธออยู่รอมร่อ
“เฮียอยากนั่งตรงนี้” พีรภัทรตอบด้วยท่าทีสบายราวกับว่าเขากำลังยั่วโมโหเธออยู่ยังไงอย่างนั้น
กันตาจี้ปากอย่างไม่พอใจกับคำตอบกวนบาทาของชายหนุ่ม
“น่ารำคาญอะมาวุ่นวายกันอยู่ได้”
พีรภัทรสะอึกกับประโยคนี้ของหญิงสาว เขาคิดถึง เขาแค่อยากอยู่ใกล้ เขาไม่ได้ตั้งใจจะทำให้เธอรำคาญจริง ๆ นะ
“เราเลิกกันแล้ว ลืมไปด้วยหรือไง ต้องให้ย้ำไหมว่าใครที่เป็นคนบอกเลิกก่อน” กันตาเลิกคิ้วถามพีรภัทรอย่างเอาเรื่องเมื่อชายหนุ่มทำตัวรุ่มร่ามกับเธอมากเกินไปแล้ว
กันตาไม่ชอบในสิ่งที่เขากำลังทำเลยสักนิด เธอถึงได้เอ่ยพูดย้ำในสิ่งที่เขาเคยพูดไว้กับเธอไว้
“เฮียขอโทษ”
ขอโทษ? มาขอโทษตอนนี้มันได้อะไร มันไม่ได้ทำให้ความรู้สึกของเธอที่พังไปดีขึ้นเลยสักนิด ไม่ได้ทำให้ความเจ็บที่ได้เธอได้รับมันลดลง กลับกันตอนนี้ที่กันตามองหน้าพีรภัทรภาพวันนั้นก็ยิ่งชัดเจน
เป็นเขาเองทั้งนั้นที่ใจร้ายกับเธอก่อน เป็นเขาเองทั้งนั้นที่เอ่ยไล่กัน แล้วตอนนี้จะมาทำตัวน่าสงสารตีหน้าเศร้าใส่เธอทำไม
กันตาไม่ใส่ใจคำขอโทษของพีรภัทร เธอทำหูทวนลมไม่ได้ยินคำขอโทษของเขา
ทำเป็นตีหน้าเศร้า ทำเป็นมองเธอด้วยแววตารู้สึกผิด ทั้งที่การกระทำของเขามันสวนทางกับสิ่งที่เขาแสดงออกมาอย่างชัดเจน เขาเอามือมาจับมือเธอไว้ในตอนที่เธอเผลอ แถมเขายังขยับเข้ามานั่งติดเธออีก
“เอามือออกไปด้วยค่ะ เหม็น” กันตาพูดเน้นเสียงใส่เขา เธอจงใจพูดเน้นตรงคำว่าเหม็นชัด ๆ ให้อดีตคนรักได้ยินอย่างชัดเจน และที่บอกว่าเหม็นกันตาไม่ได้เหม็นกลิ่นตัวเขาหรอก แต่เหม็นกลิ่นสาปผัวเก่าที่ส่งกลิ่นลอยคละคลุ้งออกมาจากตัวเขาตอนนี้มากกว่า
- ผู้เขียน
