bed return - ทวงคืน(รัก)เมียเก่า

EP8

#ทวงคืน(รัก)เมียเก่า(8)

แม้นจะรู้สึกไม่ชอบใจกับสายตาของพีรภทรที่เอาแต่จ้องมองกันมากแค่ไหนแต่กันตาก็พยายามทำเป็นไม่ใส่ใจและสนใจต่อสายตาพวกนั้นของเขา เธอทำเป็นนิ่งเฉยคุยเล่นกับหลานสาวตัวน้อยไปราวกับไม่รับรู้ถึงสายตาของเขาที่กำลังมองเธออยู่

กันตาเล่นกับหนูควีน ลูกสาวตัวน้อยของเค้กกับไคเสียงเล็กเสียงน้อย ทำท่าทางตลกให้เด็กน้อยได้ดูจนหลานสาวตัวน้อยระเบิดหัวเราะออกมา จู่ ๆ กันตาก็รู้สึกคิดถึงหลานสาวอีกคนที่อยู่ต่างแดนที่ไม่รู้ว่าปานนี้จะเป็นยังไงบ้าง ช่วงที่กันตาเลิกกับพีภัทรใหม่ ๆ ก็ได้น้องเกลลูกของวันใหม่นั่นแหละเยียวยาหัวใจเธอ

“เฮ้อ” ความคิดถึงที่มีต่อหลานสาวอีกคนทำให้กันตาต้องถอดถอนหายใจออกมาเบา ๆ ก่อนจะหันกลับมาสนใจหนูควีนที่ยิ้มหัวเราะมองเธออยู่ กันตาจรดริมฝีปากลงบนเท้านุ่มนิ่มของหนูควีนด้วยความรักใคร่ “น่ารักจัง” ยิ่งมองหนูควีนกันตาก็ยิ่งรู้สึกหลงใหลในตัวของหลานสาว

ตัวเธอเองก็เคยฝันว่าอยากมีลูกเหมือนกันนะ แต่ความฝันพวกนั้นของเธอน่ะพังทลายลงไปหมดแล้ว พังไม่เหลือชิ้นดีตั้งแต่วันนั้น

“กันตาไปอยู่ที่ไหนมาเหรอ” เสียงทุ้มลึกของใครบางคนที่เอ่ยถามออกมาทำกันตาที่กำลังเล่นกับหลานอยู่ชะงักนิ่งงัน หญิงสาวเงยหน้าขึ้นมองสบตาคนที่ถามกันก่อนจะเจอเข้ากับสายตาของเฮียกันต์ที่กำลังจ้องมองเธออยู่

“ทำไมเหรอคะ” กันตาไม่ตอบแต่เลือกที่จะถามเฮียกันต์กลับไป แววตาที่มองราวกำลังจับผิดเธออยู่ของเขาหมายความว่ายังไง เขากำลังคิดว่าเธอหนีไปอยู่กับวันใหม่มาอย่างนั้นใช่ไหม

“เฮียก็แค่ถามดูน่ะ ไม่มีอะไร”

“ตาไม่ได้ไปหาวันใหม่มาหรอกค่ะและตาก็ไม่รู้ด้วยว่าวันใหม่ไปอยู่ที่ไหน เราไม่ได้ติดต่อกัน ไม่ได้ติดต่อกันตั้งแต่วันที่วันใหม่ไปแล้ว ขอโทษด้วยนะคะ” กันตาเอ่ยพูดอย่างล่วงรู้ความต้องการของเฮียกันต์ เธอเอ่ยบอกเขาด้วยเสียงเรียบนิ่งไร้ซึ่งพิรุธให้เฮียกันต์จับได้ “ตารู้ว่าเฮียต้องการอะไร แต่ขอโทษนะคะตาไม่รู้จริง ๆ”

จะว่าไปแล้วสภาพเฮียกันต์ตั้งแต่ไม่มีเพื่อนเธออยู่เคียงข้าง ก็ดูไม่ได้เหมือนกันนะ

แต่ก็สมควรแล้วละคนไม่รู้จักพอแบบนี้ สมควรแล้วที่จะไม่เหลือใคร ไม่เหลือแม้กระทั่งภรรยา ไม่เหลือแม้กระทั่งลูก เขาสมควรแล้วจริง ๆ

“เดี๋ยวมึงอย่าเพิ่งกลับนะ ไหน ๆ ก็มาแล้ววันนี้จัดปาร์ตี้กัน มึงหายไปเป็นปีกูคิดถึงมาก” เค้กที่เพิ่งเดินออกมาจากห้องครัวเอ่ยบอกกันตา

ถึงแม้นว่ากันตาจะรู้สึกอึดอัดที่มีอดีตคนรักอยู่ด้วยแต่เธอก็ไม่อาจหักหาญน้ำใจของเพื่อนได้ จึงจำต้องพยักหน้าตกลง เห็นดังนั้นเค้กก็ฉีกยิ้มกว้างพลางเอ่ยไล่สามีและเพื่อนสามีให้ออกไปซื้อของมาทำปาร์ตี้เย็นนี้ให้

เฮียไคไปกับเฮียกันต์ ส่วนพีรภัทรไม่ยอมไปไหน เอาแต่นั่งทำหน้าสลอนทำตัวหน้าด้านอยู่ได้ กันตาพยายามทำเป็นไม่สนใจและใส่ใจ

ตอนนี้เป็นช่วงเวลาบ่ายโมง เป็นช่วงเวลาที่เค้กต้องพาหนูควีนไปนอน เค้กอึกอักเล็กน้อยเพราะไม่อยากทิ้งเพื่อนสาวให้อยู่กับอดีตคนรักตามลำพัง แต่จะไม่พาลูกไปนอนก็ไม่ได้เพราะลูกสาวตัวน้อยติดเต้าเธอหนักมาก เค้กหันมองกันตา ตาเลิ่กลั่ก

“พาลูกไปนอนเถอะ” กันตาจึงเอ่ยบอก

“แต่” เค้กทำหน้าหนักใจ

“ไม่เป็นไร กูโอเค”

“กูจะรีบลงมา” ว่าจบเค้กก็พาลูกเดินออกไปจึงทำให้ภายในห้องรับแขกเหลือเพียงกันตากับพีรภัทรเพียงสองคน

กันตาหยิบมือถือขึ้นมากดเล่นไปเรื่อย ๆ ก่อนที่เธอจะรับรู้ถึงแรงขยับเข้ามาใกล้ กันตานิ่งเฉยทำเป็นไม่สนใจ

“ไม่เจอกันนานเลยเป็นยังไงบ้าง สบายดีใช่ไหม” เป็นเสียงทุ้มขอบพีรภัทรเอ่ยถามขึ้นมาก่อน

กันตาทำเป็นนิ่งเฉยไม่ได้ยินในสิ่งที่พีรภัทรพูด

“ดูเปลี่ยนไปเยอะเลยนะ” พีรภัทรยังคงพูดต่อแม้ว่าหญิงสาวจะแสดงท่าทีเฉยชากับเขามากก็ตาม “สวยขึ้นเยอะเลย”

‘เหอะ’ กันตาหัวเราะเยาะในใจ เธอก็ต้องดูแลตัวเองให้สวยขึ้นอยู่แล้วไหม ใครจะปล่อยให้ตัวเองมีสภาพเหมือนหมาไม่อาบน้ำเหมือนเขากัน