EP7
972 คำ
#ทวงคืน(รัก)เมียเก่า(7)
เรียวขาสวยก้าวเท้าฉับ ๆ เดินลากกระเป๋าเดินทางออกมาจากสนามบินพลันกวาดสายมองหาคนขับรถของที่บ้านที่เธอได้โทรบอกให้เขามารอรับเธอ มือเรียวยกขึ้นขยับแว่นตาอย่างคนมีจริตจะก้าน
“คุณหนู” เสียงร้องเรียกของคนขับรถเรียกสายตาของหญิงสาวให้หันกลับไปมอง “ขอโทษครับที่ผมมาช้า” โค้งศีรษะให้เจ้านายสาวอย่างรู้สึกผิดที่ปล่อยให้เธอยืนรอนาน
“ไม่เป็นไรค่ะน้าไผ่” กันตาบอกคนอายุมากกว่าด้วยความนอบน้อม ถึงแม้ว่าคนตรงหน้าจะเป็นเพียงลูกจ้างของที่บ้านแต่กันตาก็มีความนอบน้อมอยู่เสมอ และไม่เคยถือตัวเลยสักครั้ง “เดี๋ยวน้าไผ่เอากระเป๋าตากลับไปก่อนเลยนะคะ ตามีธุระต้องไปทำก่อน เดี๋ยวตากลับบ้านเองค่ะ”
“ให้น้าไปส่งดีกว่าไหมครับ”
“ไม่เป็นไรค่ะน้าไผ่ ตาไปหลายที่ ไปเองน่าจะสะดวกกว่า”
“เอางั้นก็ได้ครับคุณหนู” ตกลงกับคนขับรถของที่บ้านเสร็จกันตาก็เดินแยกมาอีกทางเพื่อเรียกรถแท็กซี่ไปบ้านของเค้กโดยไม่ลืมหยิบของฝากจากนอร์เวย์ที่เธอซื้อมาฝากเพื่อนสาวติดมือมาด้วย
ใช้เวลาเดินทางไม่นานกันตาก็นั่งรถแท็กซี่มาถึงเรือนหอสุดหรูหราที่สามีของเค้กทุ่มเงินซื้อให้เป็นของขวัญวันแต่งงาน
กันตามองเรือนหอสุดหรูตรงหน้าด้วยความรู้สึกหลากหลายจู่ ๆ ให้ห้วงของความรู้สึกของเธอก็นึกถึงเรื่องราวในอดีตขึ้นมา
ถ้าวันนั้นเราไม่เลิกรากัน….วันนี้เธอก็คงได้ใช้ชีวิตอยู่ในบ้านของเธอกับเขาแล้ว นึกแล้วก็อิจฉาเค้กมันเหมือนกันนะที่ได้คนดี ๆ ของเฮียไคเป็นสามี
“เฮ้อ” กันตาสะบัดหน้าแรง ๆ ให้กับความคิดไร้สาระของตัวเองพลางถอนหายใจออกมาเบา ๆ เธอกระชับมือที่หิ้วของฝากอยู่แน่นพลางก้าวขาฉับ ๆ ตรงเข้าไปในบ้านหลังใหญ่โดยมีแม่บ้านที่รู้จักกันตาอยู่แล้วคอยอำนวยความสะดวกให้
เสียงเด็กน้อยที่ดังเล็ดลอดออกมาจากในบ้านทำให้เรียวปากสวยเผยรอยยิ้มบางเบาออกมา กันตาไม่รอช้ารีบสาวเท้าเดินเข้ามาในบ้านของเพื่อนสาวอย่างอดใจรอเจอหลานสาวตัวน้อยอีกคนไม่ได้
“เซฮาย มายเฟรนด์” เสียงทักทายดังสนั่นของคนที่มาใหม่เรียกความสนใจจากทุกคนให้หันไปมองจนคนที่มาใหม่ชะงักกึก กันตาหน้าซีดลงเมื่อเห็นว่าภายในบ้านของเค้กมีใครบางคนอยู่ด้วย
ก่อนเดินเข้ามากันตาเห็นแล้วว่ามีรถของเฮียกันต์จอดอยู่แต่เธอไม่เห็นรถของพีรภัทร กันตาจึงไม่คิดว่าเขาจะอยู่ที่นี่ด้วย บอกตามตรงว่าตอนนี้เธอทำตัวไม่ถูกเพราะเธอไม่ได้เตรียมตัวเตรียมใจมาเจอหน้าเขาเลย อีกทั้งตอนนี้เธอจะถอยหลังกลับก็ไม่ได้ทำได้เพียงยืนนิ่งงันอย่างคนทำอะไรไม่ถูก
“เอ้า ไม่บอกก่อนล่ะว่าจะมา” เค้กเดินเข้ามาหากันตาที่ตอนนี้ใบ้กินเป็นที่เรียบร้อยแล้วหลังจากที่เห็นหน้าของอดีตคนรัก
“ก็ไม่รู้ไหมอะ ว่าที่นี่จะมีคนไม่ดีอยู่ ถ้ารู้คงไม่มา” กันตาพูดอย่างหมดอาลัยตายอยาก
“เอ้า ๆ แม่สาวน้อยพูดดี ๆ หน่อยครับ ใครเป็นคนไม่ดีกัน” พีที่ได้ยินอดีตคนรักพูดแบบนั้นก็ร้องท้วงขึ้นมาพลางจ้องมองกันตาไม่วางตา ‘ดูสวยขึ้นเยอะเลยนี่’
“ไม่มาเพราะกลัวอดใจคิดถึงผัวไม่ได้เหรอครับ”
กันตาเค้นหัวเราะออกมาเบา ๆ ให้กับคำพูดพวกนั้นของพีภัทร เขาพูดออกมาอย่างหน้าตายได้ยังไงกัน เขาไม่รู้สึกกระดากอายตอนพูดประโยคนั้นออกมาบ้างเหรอ
เขาควรจะคิดสักนิดว่าสิ่งที่เขาเคยทำกับเธอไว้ เธอยังเหลือเยื่อใยให้เขาอยู่อีกรึเปล่า เขาควรคิดและคิดเยอะ ๆ
“ผัวเก่าย่ะ อย่ามาซี้ซั้ว” กันตาถลึงตาใส่พีรภัทรอย่างไม่พอใจ ใบหน้าสวยบึ้งตึงเมื่อได้ยินคำพูดที่ไม่เข้าหู
เป็นคนทิ้งเธอก่อนเองแท้ ๆ แต่ดันลืมซะได้ว่าตอนนี้ตัวเองอยู่ในสถานะอะไร ‘ตอนนี้เขามันก็เป็นแค่ผัวเก่าที่เธอไม่เอาแล้วเท่านั้น’ “อย่ามั่นให้มาก”
“พอ ๆ “ เค้กรีบห้ามทัพก่อนจะจับเพื่อนตัวเองกับชายหนุ่มแยกกันคนละทางเพราะกลัวว่าทั้งสองคนจะทะเลาะกันบานปานมากขึ้นกว่านี้
เค้กพากันตาแยกมาหาลูกสาวตัวเองที่นอนเล่นอยู่กับคนเป็นพ่อ เด็กน้อยลืมตามองกันตา ตาแป๋ว
“ว่าไงคะคนสวยของป้า” กันตาทำเสียงเล็กเสียงน้อยพูดกับหลานสาวที่ลืมตามองเธออยู่
ลูกสาวของเค้กน่ารักมาก น่ารักไม่ต่างไปจากลูกสาวของวันใหม่เลยสักนิด
เพียงแค่ได้เห็นเด็กน้อยตรงหน้ากันตาก็รู้สึกหลงรักหลานสาวหัวปักหัวปำเข้าให้แล้ว
ในระหว่างที่กันตานั่งเล่นกับหลานสาวตัวน้อยเธอก็รับรู้ได้ถึงสายตาของใครบางคนที่จับจ้องมองเธออยู่ตลอดเวลา และต่อให้ไม่เงยหน้าขึ้นมามองกันตาก็รู้ได้ดีว่าต้องเป็นเขานั่นแหละที่เอาแต่จ้องมองเธออยู่
กันตาอยากตะโกนถามแสกหน้าเขาจริง ๆ เลยว่า ‘มองค*ยไร ไอ้ควาย’
- ผู้เขียน
