สองพ่อลูกประคองกันเข้าบ้าน ก่อนที่อิงดาวจะทำแผลให้ผู้เป็นบิดา ส่วนนางรจเรจนั้นแทบไม่อยากจะหันไปมองผู้เป็นสามีเลยสักนิด ด้วยเพราะยังเจ็บใจกับเรื่องที่เกิดขึ้นอยู่
เรื่องวันนั้นจบลงไปด้วยความคลางแคลงใจของอิงดาว เธอไม่รู้เลยว่าภูผาจะให้บิดาของเธอใช้เงินคืนด้วยวิธีไหน แต่เธอเชื่อว่าด้วยเงินเดือนอันน้อยนิดของบิดา มันไม่มีทางใช้คืนได้หรอก และเธอก็รู้สึกเกรงใจและละอายเป็นอย่างมาก ที่บิดาสร้างเรื่องแบบนี้ เธออยากจะหาเงินมาใช้หนี้ให้เขาแทนบิดา แต่ด้วยจำนวนหนี้ที่มากมายมหาศาลเหลือเกินสำหรับเด็กนักศึกษาชั้น ปวส ปีหนึ่งอย่างเธอ เธอก็พยายามคิดหาหนทาง จนแล้วจะรอดเธอก็นึกไม่ออก เธอก็เลยเลือกที่จะไปหาเพื่อนสาวคนสนิทนั่นก็คือมุกดา ซึ่งเป็นลูกคนงานในไร่เหมือนกันกับเธอ และตอนนี้เธอและมุกดาก็แอบมานั่งคุยกันอยู่ที่ริมลำธารท้ายไร่ สองคน
"มุกได้ยินเรื่องของพ่อเรามั้ย" อิงดาวเอ่ยถามเพื่อนสนิทด้วยความอาย สิ่งที่เกิดขึ้นมันคงจะเป็นหัวข้อให้คนหลายๆ คนเอาไปนินทาอย่างแน่นอน เพราะมันไม่ใช่เรื่องเล็กๆ เลย และคนที่มาแก้ปัญหาให้ก็คือภูผาซึ่งเป็นเจ้านายของทุกคน
"ได้ยินมาเหมือนกัน คนเขาก็เอาไปพูดทั่วแหละ เดี๋ยวอีกสักพักเรื่องมันก็เงียบไปเอง ไม่ต้องไปคิดมากนะ" มุกดารีบบอกเพื่อนสนิทด้วยความสงสาร ถ้าเธอเป็นเพื่อนสนิทเธอก็คงตกใจเป็นอย่างมาก นั่นเพราะอิงดาวไม่เคยรู้เลยว่าบิดาของเธอมีพฤติกรรมติดตามพนันแบบนี้ แล้วพอได้รู้เรื่องมันก็เป็นเรื่องใหญ่ขึ้นมาเลยทีเดียวน่าสงสารเพื่อนสนิทเหลือเกิน แล้วเธอก็ไม่รู้จะช่วยเพื่อนสนิทได้ยังไง ด้วยเพราะเธอและเพื่อนสนิท ยังเป็นเพียงเด็กนักเรียนระดับชั้นปวสปีหนึ่งเท่านั้น
"เรื่องนั้นมันก็ใช่ แต่เรื่องที่มันหนักกว่าคือเราจะหาเงินที่ไหนไปคืนนายล่ะ นายจ่ายเงินตั้งสองแสนเลยนะ ลำพังพ่อเราทำงานทั้งปีทั้งชาติมันก็ไม่พอใช้นายหรอก" อิงดาวเอ่ยออกไปด้วยความกังวล เธอถอนหายใจออกมาหนักๆ ด้วยเพราะเธอไม่รู้ว่า ถ้าจะหาเงินที่ไหนมาใช้หนี้ให้บิดา ความเป็นลูกมันทำให้เธอคิดจะตอบแทนบิดา โดยการใช้หนี้สินแทนท่าน แต่นักเรียนที่โรงเรียนไม่จบอย่างเธอ จะเอาเงินมาจากไหนมาจ่ายหนี้สินมากมายขนาดนั้นได้ นี่คือสิ่งที่หญิงสาวคิดไม่ตก
"แล้วได้ถามนายหรือยังว่านายจะให้จ่ายยังไง" มุกดาเอ่ยถามทันทีเผื่อเธอจะมีหนทางช่วยเพื่อนคิดเรื่องนี้ได้บ้าง
"ไม่ได้ถาม แล้วก็ไม่กล้าไปถามด้วย ใครจะกล้าไปถามทั้งที่ยังไม่มีเงินคืนนายแม้แต่บาทเดียว" อิงดาวเอ่ยออกมาด้วยความอึดอัดใจ เมื่อเห็นบิดานั่งหน้าเครียดเธอก็สงสารท่าน เธอจะทำยังไงเธอถึงจะช่วยท่านได้
"มันก็จริงอย่างที่เธอว่า แล้วเธอจะไปหาเงินมาจากที่ไหน เงินมันไม่ใช่น้อยๆ เลย มันแทบไม่มีหนทางเถอะ" มุกดาก็เครียดไม่ต่างจากเพื่อน เธอสงสารเพื่อนเหลือเกิน เธอก็ไม่รู้จะช่วยเพื่อนยังไง ในสมองของเธอกำลังพยายามคิด ทุกวิถีทางเพื่อที่จะช่วยเพื่อนหาเงินใช้หนี้