เมียบำเรอไร้ใจ

สถานการณ์ฉุกเฉิน

ไร่เชิงเดือน

ร่างสูงสง่าของภูผา ดิเรกวัฒนา กำลังเดินสำรวจที่ไร่ตามปกติ ใบหน้าคมสันของเขา แม้จะกร้านแดดไปบ้าง แต่ก็ยังหล่อเหลาแบบที่สาวๆ หลายคนหมายปอง แต่ทว่าภูผากลับไม่สนใจที่จะมองใคร เพราะหัวใจที่เคยผิดหวังกับความรักครั้งแรกของเขา เป็นรักที่เขาฝังใจที่สุด คนที่เขาคิดว่าเขาจะแต่งงานด้วย สุดท้ายเธอก็ทิ้งเขาไปแต่งงานกับผู้ชายคนอื่น นั่นทำให้หัวใจของเขาปิดตายเรื่องความรัก

สาวๆ หลายคนต่างหาทางที่จะเข้าหาภูผา แต่ทว่าไม่มีใครสามารถเจาะทะลุกำแพงหิน ที่มันป้องกันหัวใจเขาอยู่ ทำให้ตอนนี้เขายังโสดแม้จะอยู่ในวัยสามสิบปีแล้วก็ตาม

ไร่เชิงเดือนแห่งนี้เป็นมรดกที่บิดามารดาของเขาทิ้งเอาไว้ให้ ก่อนที่ท่านทั้งสองจะเสียชีวิตด้วยอุบัติเหตุทางรถยนต์

การเติบโตที่โดดเดี่ยวและอ้างว้าง มีเพียงอันนาอดีตคนรักของเขาเท่านั้น ที่อยู่คอยเคียงข้างเขามาตลอด แต่พอเธอจากไปเหมือนโลกทั้งโลกของเขามันล่มสลายลงอีกครั้ง นั่นก็เลยเป็นสาเหตุทำให้เขาปิดใจไม่เปิดใจให้ใครอีกเลย แม้ว่าบรรดาลูกท่านหลานเธอในจังหวัดแห่งนี้ จะพยายามขายขนมจีบให้เขามากเพียงใดก็ตาม แต่ภูเขาน้ำแข็งภูเขานี้ มันก็ไม่เคยพังทลายลงมาอีกเลย

"นายครับ...วันนี้หล่อมาเชียวจะไปเดินแบบที่ไหนครับ" สมพงษ์คนงานในไร่เอ่ยแซวผู้เป็นนายทันที ด้วยเพราะความใจดีของภูผา ทำให้คนเหล่านี้กล้าที่จะพูดจาหยอกล้อกับเขา

"มันใช่เวลามาล้อเล่นมั้ย หรือว่างานที่ทำอยู่ มันยังเยอะไม่พอ" ภูผาแสร้งขู่ออกไป นั่นทำให้สมพงศ์อยู่ในอาการจ๋อยเล็กน้อย

"เยอะแล้วครับนาย ผมไม่ล้อเล่นละ เชิญนายตรวจงานต่อได้เลยครับ" สมพงษ์เอ่ยออกมาด้วยรอยยิ้มแหย นั่นก็เพราะว่าเขาโดนผู้เป็นนายขู่

"ถ้าฉันเห็นแซวแบบนี้อีก ฉันจะเข้าใจว่านายว่างนะสมพงษ์ แล้วฉันจะหางานเพิ่มให้" ภูผายังไม่หยุดแกล้งลูกน้องของตนเอง

"ไม่แซวในน้อยๆ แบบนี้ล่ะครับนายถ้าจะได้งานเพิ่มขนาดนี้ ต่อไปแซวแรงกว่านี้แน่ๆ" สมพงษ์ยังคงล้อเล่นกับเจ้านาย ด้วยเพราะอยู่ที่นี่มานาน แล้วก็รู้ใจดีว่าเจ้านายของเขาเป็นคนจิตใจดี ไอ้ที่พูดออกไปน่ะที่จริงแล้ว เจ้านายของเขาไม่ได้ใจเด็ดขนาดที่จะทำอะไรแบบนั้นหรอก เพราะเขาเป็นคนดี เขาจึงไม่คิดเอาเปรียบใคร และถ้าใครทำให้เจ้านายของเขาโกรธ คนๆนั้นต้องแย่มากๆ เพราะที่ผ่านมาเขายังไม่เคยเห็นเจ้านายของเขาโกรธใครจริงๆ จังๆ สักที นอกจากอดีตคนรักของเจ้านายเขา