“ท่านขายโรงน้ำชาให้ข้า โดยข้าจะให้กำไรท่านห้าส่วน เรื่องนี้ท่านจะบอกท่านลุงไม่ได้ ท่านต้องบอกท่านลุงว่าท่านหมดตัวจนต้องขายโรงน้ำชามารักษาอาการบาดเจ็บของเขา อีกอย่างท่านจะบอกไม่ได้ว่าข้าเป็นผู้ที่ซื้อไป แต่ต่อไปหากท่านลุงคิดได้ ข้าจะยกคืนให้ท่านเจ้าค่ะ”
ผู้เฒ่าหวงครุ่นคิดตามคำพูดของซีม่าน หากฟังเช่นนี้ ตระกูลหวงมีแต่ได้กับได้ แต่หากบุตรชายของตนยังคิดไม่ได้อยู่ กิจการก็จะไม่ใช่ของคนตระกูลหวงอีกต่อไป
แต่โรงน้ำชาของตระกูลหวง หากไม่ขายให้ซีม่าน ต่อไปก็ต้องขายให้เป็นของผู้อื่น ผู้เฒ่าหวงจึงยอมพยักหน้ารับตอบตกลงให้นาง
“ขอบคุณท่านตาที่เชื่อใจข้า” หวงซื่อได้แต่ยิ้มมองบุตรสาวและท่านพ่อของตน
หากนางไม่มีบุตรสาวที่เฉลียวฉลาดก็ไม่รู้จะช่วยเหลือบิดาได้อย่างไร
ซีม่านพักอยู่ที่จวนตระกูลหวงเพียงไม่กี่วันเท่านั้น นางก็หาจวนหลังใหม่ได้
“ราคาแพงไม่น้อยเลย” นางมองตั๋วเงินในมือที่จะต้องจ่ายค่าจวนกับค่าโรงน
