อวี้หลิงกัดปากจนเลือดเกือบจะไหลซึมออกมา ด้วยกลัวว่าจะหลุดเสียงร้องที่น่าละอายออกมาให้สาวใช้ได้ยิน
มือหนายึดจับสะโพกงามไว้แน่น ก่อนจะกระแทกจนน้ำที่อยู่ภายในอ่างกระเด็นออกมาด้านนอก
“บะ เบาๆ” อวี้หลิงหันไปตำหนิเขา นางกลัวว่าเสียงน้ำที่ล้นออกมาจะเรียกสาวใช้ให้เขามาดู
“ไม่ได้ ใกล้แล้วหลิงหลิง ใกล้แล้วคนดีของข้า” เขาเร่งขยับสะโพกเร็วขึ้น ก่อนจะปล่อยน้ำรักเข้าสู่ช่องทางรักของนางทุกหยดอย่างไม่เสียเปล่า
“น้ำเย็นแล้ว ท่านจะปล่อยข้าได้หรือยัง” อวี้หลิงหันไปมองเขาอย่างไม่พอใจ
ตาของนางแทบจะลืมไม่ขึ้นแล้ว แต่หรงจื่อก็ยังกอดรัดนางเอาไว้ในน้ำไม่ยอมปล่อย
“ได้ ข้าจะช่วยเจ้าล้างตัว อีกครู่ข้าจะตามเจ้าออกไปที่ห้อง อย่าให้สาวใช้นอนด้วยเล่า”
“ท่านผู้ตรวจการ ท่านควรจะกลับไปได้แล้ว ท่านยังจะหน้าหนาอยู่ต่ออีกรึ” นางดันใบหน้าของเขาที่ขบเม้มใบหูของนางออก
“คืนนี้ข้าจะอยู่กับเจ้า หากไม่อยากให้ผู้อื่นรู้เรื่องท
