รอรับที่สนามบิน

1123 คำ

อีกสองสามวันต่อมา เธอก็ได้เจอหน้าหมอรุจเต็มๆ เขาน่าจะรุ่นราวคาวเดียวกับพฤกษ์ใส่แว่น แต่ดูไม่แก่เรียนนะ ถ้าให้เปรียบเทียบ ไสตล์แบบเขาที่ เขาชอบเรียกกันว่า ‘ฮอตเนิร์ด’ หลังจากที่นับดาวหายดีแล้ว เธอก็กลับมาทำงานปกติ แต่ที่ไม่ปกติคือ เธอกับนายหัวพฤกษ์ทำสงครามเย็นกัน หรือถ้าเรียกให้ถูก เป็นเธอคนเดียวมากกว่า ทั้งคู่แทบจะไม่คุยกันเลย เธอจะคุยกับเขาเท่าที่จำเป็นเท่านั้น ส่วนเรื่องทางกาย พอร่างบางหายดีแล้ว เขาก็จับเธอกระแทกต่อ แต่ไม่มีการทำรุนแรงใดๆ เกิดขึ้นอีก เธอรู้ว่าเขามันคนหื่น แม้จะมีอะไรกันเสร็จเธอจะผลักเขาออกจากตัว แต่พอตื่นเช้าก็พบว่านอนอยู่ในอ้อมกอดอีกฝ่ายทุกวัน เขาก็ยังยิ้มล้อเลียนเธอทุกเช้า ทั้งที่เธอมึนตึงใส่เขา คนบ้า! หน้าด้าน! หน้าทน! ‘นับ วันนี้ไม่ต้องทำงานนะ ฉันจะพาขึ้นฝั่ง ไปรับญาติฉันที่สนามบิน’ เขาสั่งฉันแต่ฉันก็ปล่อยให้เขาพูดคนเดียว ทำหูทวนลม ‘ถ้าเกิดดื้อ ไม่ไปนะ จะไปอุ

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม