9
1084 คำ
ลัลนามองมันด้วยความรู้สึกหลากหลาย ทั้งอยากได้และไม่อยากได้ไปพร้อมกัน แต่ชีวิตคนจนๆ มีสิทธิ์เลือกได้เหรอ มันไม่มีทางเลือกมากนัก และตอนนี้ เธอก็ขายเรือนร่างที่นาผืนน้อยแลกเงินแล้ว จึงไม่อยากเสียเวลาคิดมากอีก จึงปิดกระเป๋าแล้วเดินออกมาจากห้อง
บ้านหลังนี้เป็นบ้านชั้นเดียว พอเดินออกมาก็เจอห้องรับแขก ด้านขวามือเป็นห้องครัว เธอกำลังเดินกลับออกไป ตามทางเดินที่เคยเดินเข้ามาในตอนค่ำเมื่อคืน
ทุกอย่างที่เกิดขึ้นเร็วมาก เมื่อคืน เธอมาที่นี่ด้วยใจของนักสู้ ทว่าตอนกลับออกไปกลับพบว่าตัวเองพ่ายแพ้ยับเยิน หญิงสาวไม่อยากสนใจอะไรอีกแล้วจึงรีบเดินจ้ำอ้าวออกไป หากแต่ว่าเสียงเรียกเบาๆ ที่ดังขึ้นอย่างระมัดระวังทำให้ลัลนาชะงักเท้าหันไปมอง
“คุณคะ”
“เรียกฉันเหรอคะ” ลัลนาชี้นิ้วเข้าหาตัว
“ใช่ค่ะ”
หญิงสูงวัยที่เดาว่าน่าจะอายุเกินห้าสิบปี เรียกเธอพร้อมรอยยิ้มอบอุ่น ลัลนาจึงยิ้มตอบอีกฝ่าย คุณป้าตรงหน้าไม่ได้มองมาด้วยสายตารังเกียจทำให้เธอค่อยคลายใจ
“คุณวินให้จัดเตรียมอาหารไว้ให้คุณทานก่อนกลับค่ะ และยังย้ำว่าให้มอบของในซองนี้ให้คุณด้วย”
ลัลนามองซองน้ำตาลอย่างลังเล คุณวินของป้า คงจะเป็นศราวินนั่นเอง เธอเลิกคิ้วสูงมอง
“ซองอะไรเหรอคะ”
“ป้าไม่ทราบค่ะ คุณรับไว้เถอะค่ะ”
ลัลนายื่นมือไปรับมาดู สงสัยว่าเขาฝากอะไรไว้ให้ เมื่อเปิดซองออกแล้วมองไปด้านใน คิ้วเรียวก็ขมวดมุ่น เมื่อหยิบกระดาษสี่เหลี่ยม
ผืนผ้าขึ้นมาดู มันคือเช็คเงินสดจำนวนห้าหมื่นบาท!
หญิงสาวตกใจ คิดไม่ถึงว่าศราวินจะให้เงินอีก นี่คือทิปของการที่ทำให้เขาพอใจใช่ไหม เงินค่าตัวของเธอตามที่น้าญาดาบอก ถ้าหากว่าบริการดีก็จะได้เงินค่าตัวเพิ่ม
ให้คำตอบตัวเองพลางรู้สึกรังเกียจเงินนี้และตัวเองไม่ได้ แต่เธอต้องการมันจริงๆ ไม่ว่าเขาจะให้ด้วยเหตุผลอะไร มันก็คือเงินที่ได้มาจากน้ำพักน้ำแรง
ลัลนาสูดลมหายใจเข้าปอดลึก มองหญิงสูงวัยตรงหน้า อีกฝ่ายคงรู้ว่าเธอมาทำอะไรที่นี่ แต่เรื่องนั้นไม่ใช่ประเด็นที่กังวล เมื่อกล้าทำ เธอก็กล้าเชิดอกยอมรับอยู่แล้ว
เธอยิ้มให้คุณป้า พลางก้มหน้าปิดซอง แต่เห็นซองสีเงินอะไรบางอย่างอยู่ก้นถุงจึงหยิบมาดู
‘ซองยา’
ลัลนากะพริบตาปริบมอง บนซองยานั้นมีกระดาษโน้ตใบหนึ่งแปะอยู่
‘ยาคุมฉุกเฉิน ฉันไม่ต้องการภาระผูกพันในวันข้างหน้า’
เคยได้ยินเพื่อนนักศึกษาพูดกันว่า มันจะช่วยระงับการตั้งครรภ์แบบไม่พึงประสงค์ อ่านจบก็เสียวแปลบในอก ไม่คิดว่าคนอย่างเธอที่มุ่งมั่นขยันเรียน พยายามถีบตนไปในทางที่ดี จะต้องมาทำตัวเหลวแหลกแบบนี้
หญิงสาวยืนตัวชาไปครู่หนึ่ง แล้วคิดว่าสวมควรกิน ศราวินไม่ต้องการให้เธอมีเด็กเพื่อไปผูกมัดเขา ส่วนเธอต้องไปต่อตามทางของตัวเอง นี่ก็แค่มุมมืด ต่อไปนี้ เธอจะไม่ใช้ชีวิตผิดพลาดแบบนี้อีก
“ขอบคุณนะคะ”
“คุณวินให้ป้าดูคุณทานยานี้ด้วยค่ะ ทานข้าวแล้วทานยานะคะ”
ลัลนาเบิกตากว้าง ความสูญเสียศักดิ์ศรีในตัวเองเกิดขึ้นทันที ศราวินกลัวขนาดนี้เลยหรือ ทำเหมือนเธอต้องการจะมีเด็กเพื่อจับเขาไว้อย่างนั้นล่ะ
หญิงสาวขบปากแน่น เธอไม่เคยคิดแบบนี้เลย เธอขายตัวแต่ไม่ได้ขายหัวใจให้เขาด้วย
“หนูขอน้ำแก้วหนึ่งค่ะ”
“ทานข้าวก่อนก็ได้ค่ะ”
“หนูไม่อยากเสียเวลา”
ลัลนายืนยันแล้วมองทางหญิงสูงวัยที่มองพิจารณาเธอครู่หนึ่ง จากนั้นจึงเดินกลับไปที่ครัวแล้วรินน้ำมาให้หนึ่งแก้ว หญิงสาวรับมาถือไว้แล้วแกะยานั้นออกมา จากนั้นก็กลืนลงคอพร้อมดื่มน้ำตามต่อหน้าคุณป้าแม่บ้านทันที
“เรียบร้อยแล้วค่ะ” เธอยื่นแก้วน้ำคืนให้ “หนูขอตัวก่อนนะคะ”
ลัลนาเดินออกมาจากตัวบ้าน แล้วออกไปทางประตูเล็กที่แยกสัดส่วนจากบ้านใหญ่ เพราะเป็นความต้องการของเจ้าของบ้านที่ไม่อยากให้บ้านหลังนี้ปะปนกับอีกหลัง ซึ่งเธอไม่รู้ว่าบ้านหลังนั้นมีใครอยู่บ้าง และก็ไม่ได้สนใจอยากรู้
หญิงสาวเดินออกจากบ้านไปขึ้นรถแท็กซี่ และบอกจุดมุ่งหมายแก่คนขับทันที
“ไปโรงพยาบาล” เธอบอกชื่อโรงพยาบาลที่มารดารอผ่าตัด
ลัลนากำซองน้ำตาลไว้แน่น เงินแสนห้าจะช่วยให้มารดาได้รับการผ่าตัดเร็วขึ้น แค่นี้ เธอก็มีกำลังใจที่จะมีชีวิตต่อไป
ขณะที่ภายในบ้านหลังเล็ก คุณป้าแม่บ้านโทร.รายงานกับเจ้านายหนุ่ม
“ดิฉันแน่ใจค่ะ คุณผู้หญิงคนนั้นกินยาเรียบร้อยแล้ว”
ศราวินกำลังนั่งทำงานอยู่ในห้องทำงาน วันนี้ ชายหนุ่มต้องมาประชุมบอร์ดแต่เช้า เมื่อนึกถึงร่างสวยของสาวน้อยที่ตนเองตักตวงมาทั้งคืน เธอให้ความอิ่มเอม สุขสมกับเขาอย่างมาก จึงสมนาคุณให้เธออย่างงาม
และอีกเรื่องที่สำคัญคือ เพราะเธอทำให้เขาสุขสมมากเกินไปจนลืมป้องกัน ถึงต้องให้เธอกินยาคุมฉุกเฉินแบบเม็ดเดียวนั้นเสีย เพื่อตัดปัญหาที่จะตามมาในภายหลัง
ถึงจะพึงพอใจลัลนามากแค่ไหน แต่เธอก็เป็นได้อย่างมากก็แค่คู่ขา คู่นอนที่เขาอาจจะเรียกมาใช้บริการซ้ำอีก...ก็เท่านั้น
ศราวินคิดแล้วลุกขึ้นไปประชุมสำคัญ
ลัลนาขอลางานหนึ่งวัน เพราะวันนี้ มารดาจะต้องเตรียมตัวเข้าห้องผ่าตัดในตอนบ่าย เธอนำเงินที่ได้ไปชำระที่ห้องการเงิน จากนั้น มารดาก็ถูกนำตัวไปเตรียมเข้าห้องผ่าตัดตามที่ทางโรงพยาบาลได้แจ้งไว้
“ญาติคนไข้รบกวนรอหน้าห้องผ่าตัดนะคะ การผ่าตัดใช้เวลาราวสี่ชั่วโมงค่ะ”
- ผู้เขียน
