เมื่อถูกพายุหึงหวงเล่นงาน ศราวินโถมร่างเข้าใส่ร่างเล็กอย่างบ้าคลั่ง ความต้องการอันอัดแน่นกำลังถูกกำจัดออกไป เสียงคำรามต่ำลึกเมื่อส่งความแข็งกร้าวไปจนสุดทางรัก โยกขยับเอาแต่ใจจนลัลนาเนื้อตัวสั่นเทิ้ม เธอไม่เคยได้รับสัมผัสรุนแรง เอาแต่ใจเช่นนี้จากเขามาก่อน ทุกอย่างดำเนินไปจนสุดทางพร้อมกับเสียงกรีดร้องจากเจ้าของร่างเล็ก
ลัลนาอ่อนระทวยแทบจะทรุดไปกองที่พื้น หากไม่ได้ท่อนแขนกำยำรวบร่างบอบบางไว้ด้วยความรู้สึกทั้งรักทั้งหวงอยู่ในใจลึกๆ เพียงแต่เขาไม่เคยพูดออกมาให้เธอได้รับรู้ จากนั้นก็พาไปวางที่เตียง น้ำเสียงนิ่งเรียบแต่ดวงตาคู่คมทอประกายความเป็นห่วงเอ่ยขึ้น
“แป้งควรจะนอนพักเสียหน่อย”
ดวงตากลมโตสดใสที่เวลานี้มีหยดน้ำใสคลออยู่ที่หน่วยตาปรือตาขึ้นมองคนใจร้าย ที่แทบฆ่าเธอทั้งเป็นด้วยอารมณ์หึงหวงอย่างไร้เหตุผล สายตาคนทั้งคู่สบประสานกัน พอเห็นแววตาตัดพ้อต่อว่าของลัลนา อารมณ์ที่เริ่มดีขึ้นมาบ้างแล้วห
