3
1128 คำ
อาร์ตมองหน้าเพื่อนด้วยสายตาเอือมระอา แต่ก็ไม่อยากทำให้เสียบรรยากาศจึงพยักหน้าส่งๆ ไป
“เออ”
“งั้นเธอไปเอาเหล้ามา”
“ฉะ ฉันจะกลับแล้ว”
ชายหนุ่มร่างสูงหรี่ตามอง ขณะที่ลัลนาเผลอสบตาแล้วรู้สึกร้อนวูบ สายตาเขาเหมือนเรดาร์ สำรวจตรวจตราจนเธอรู้สึกร้อนลวกไปทั้งร่างกาย
“ให้คุณแจนหาคนใหม่มาให้ดีไหมวิน” อาร์ตถามเพื่อน
ศราวินมองกลับไปที่บันนี่เกิร์ล เขาไม่ใช่คนที่ชอบบังคับใครถ้าอีกฝ่ายไม่เต็มใจ
“เธอจะรับงานนี้ไหม” ศราวินถาม
“ฉะ ฉันไม่รับแล้วค่ะ ฉันจะกลับบ้าน”
“เธอจะกลับก็ได้ แต่ว่าแผลที่เท้านั่นควรไปทำแผลเสียก่อน”
ลัลนาก้มมองแผลที่เท้าแล้วเพิ่งรู้สึกเจ็บขึ้นมา คงเป็นตอนที่เดินหนีผู้ชายคนนั้นจนไปเหยียบเศษแก้วเข้า เธอมัวตกใจจึงไม่รู้สึกเจ็บ แต่พอถูกทัก ตอนนี้เลยรู้สึกว่าปวดขึ้นมาทันที
“ฉันจะกลับไปทำแผลที่บ้านเองค่ะ ขอบคุณมาก”
ลัลนาบอกพร้อมรอยยิ้ม ดวงตาคู่หวานใสมองเขาด้วยความรู้สึกหลากหลายบอกไม่ถูก และที่แน่ๆ คิดว่าผู้ชายคนนี้ดูสุภาพกว่าคนชื่อแพทมาก แต่ว่าตอนนี้อยากกลับไปตั้งหลักที่บ้าน สถานที่แห่งนี้ไม่ใช่ที่ของเธอเลยสักนิด
ศราวินมองไปที่เท้าขาวสะอาดของคนพูด เขาเห็นเลือดไหลซึมไม่หยุด แผลน่าจะเปิดไม่น้อย
“เข้าไปทำแผลที่ในบ้านก่อน แล้วค่อยกลับ”
“ไม่ต้องหรอกค่ะ”
“ฉันไม่กัดเธอหรอก ไม่ต้องกลัว”
ลัลนามองเจ้าของร่างสูงสลับกับคนอื่นๆ ที่มองเหตุการณ์อยู่ รู้ว่าการที่ยืนคุยกับเขาแบบนี้ไม่ดีต่อเธอเลยสักนิด ในสายตาของคนเหล่านี้ เธอคือตัวถ่วงความสนุกของพวกเขา และยังแผลที่เท้าก็รู้สึกเจ็บมากขึ้นเรื่อยๆ อยากสำรวจดูสักหน่อยว่าถูกบาดลึกไหม
ศราวินมองเห็นความลังเลในแววตาคู่สวย และเขาเองก็รู้สึกชอบท่าทางตื่นๆ ของสาวน้อยบันนี่ขึ้นมา จนไม่อยากปล่อยให้กลับไปง่ายๆ
“อาร์ต แพท เดี๋ยวฉันมา พวกนายสนุกกันไปก่อน”
“อ้าว อะไรวะ จะไปไหน?”
“วันนี้วันเกิดฉัน จะมีคนเลือดตกยางออกได้ยังไง” เจ้าของวันเกิดทำสีหน้านิ่งเรียบ แววตาสาดประกายเข้มขึ้นอีกนิด
“ฉันไม่เชื่อ นายจะทำน้องเขาเลือดตกยางออกเองน่ะสิ”
ศราวินไม่ตอบไหวไหล่ แล้วเดินไปจับมือกระต่ายน้อยไว้ หากแต่ลัลนารีบดึงมือกลับ มองเขาด้วยสายตาขอร้อง เธออับอายมากแล้ว และไม่อยากให้ใครหัวเราะเยาะอีก
เขาขมวดคิ้วแต่ก็ยอมปล่อยมือ แล้วเดินนำเข้าตัวบ้าน ขณะที่คนข้างหลังก็คืออาร์ตและแพทมองหน้ากันแล้วก็ยักไหล่ สนุกกับสาวๆ ต่อ เพราะศราวินจะพาสาวไปกินกันข้างในบ้านก็เป็นเรื่องของเพื่อน พวกเขามาที่นี่ก็เพื่อปลดปล่อยอยู่แล้ว และอีกสักพักก็จะแยกย้ายเหมือนกัน
ลัลนาหยุดเดินเพราะร่างสูงสง่าของคนตรงหน้าหันมามอง
“นั่งรอก่อน เดี๋ยวฉันไปหยิบกล่องปฐมพยาบาลมาให้”
ลัลนามองร่างสูงเดินหายไปทางห้องครัว ครู่เดียว เขาก็เดินกลับมา ยื่นกล่องสี่เหลี่ยมที่มีขวดยาและอุปกรณ์ทำแผลมาให้ หญิงสาวมองแล้วยื่นมือไปรับ
“ขอบคุณมากค่ะ”
สาวน้อยมองของในกล่องแล้วเปิดฝาหยิบสำลีกับแอลกอฮอล์ออกมาวางรอ จากนั้นก็ก้มมองไปที่ฝ่าเท้าของตัวเอง ตอนนั้นเองที่เธอเห็นว่าแผลเปิดกว้างราวหนึ่งนิ้วได้
ลัลนาสูดปากครั้งหนึ่งเมื่อเห็นว่าเลือดไหลซึมออกมาเรื่อยๆ ตอนแรกไม่เจ็บ แต่ตอนนี้เกิดความรู้สึกทั้งเจ็บทั้งระบมขึ้นมาพร้อมกัน มือบางเทน้ำสีฟ้าใสลงบนสำลีเพื่อจะทำความสะอาดปากแผล แต่จากครรลองสายตาก็ยังเห็นเจ้าของบ้านยืนมองอยู่
หญิงสาวช้อนตาขึ้นมองเขา เกิดความรู้สึกเกรงใจขึ้นมาทันที เธอไม่น่าตัดสินใจเลือกรับงานนี้เลย
“ฉันจะรีบทำแผล แล้วรีบกลับออกไปให้เร็วที่สุดค่ะ”
ศราวินนั่งลงบนโซฟา เพ่งมองสาวน้อยตรงหน้าอย่างชัดๆ งานวันเกิดวันนี้ เขาตั้งใจจะกินดื่มกับเพื่อนสนิททั้งสองคน หลังจากเป่าเค้กที่บ้านใหญ่แล้ว หากแต่ว่า ‘ชนาธิป หรือ แพท’ เสนอให้มีสาวๆ มาสนุกด้วย เขาไม่อยากขัดเพื่อน อีกอย่างก็อยากปลดปล่อยพอดีจึงตอบรับเพื่อนไป
‘อาร์ต หรือ อาทิตย์’ ส่งไลน์มาบอกเป็นการส่วนตัวว่าหาสาวเวอร์จิ้นให้เขากินในวันเกิดได้อีกด้วย และยังบอกอีกว่าเป็นของขวัญวันเกิดที่มันตั้งใจมอบให้เขา และตอนนี้กำลังทำให้ประสาทสัมผัสทุกส่วนในกายของศราวินกำลังเครียดขึง มองสาวน้อยที่เพื่อนบอกว่าเป็นสาวเวอร์จิ้นตรงหน้า
เขาเชื่อเพื่อนว่าจะหาสาวเวอร์จิ้นมาให้ แต่ก็อดประหลาดใจไม่ได้ว่ายังมีหลงเหลืออยู่อีกจริงๆ หรือ อีกอย่าง สาวน้อยตรงหน้าก็สวยมาก อ่อนหวานน่าลิ้มลองไปทั้งตัว แทบไม่เชื่อเลยว่าเธอจะเก็บรักษาเยื่อบางๆ นั่นไว้ได้อีก
“ทำไมถึงถูกบาดได้”
“คะ?”
“ฉันถามว่าทำไมถึงถูกแก้วบาดได้”
“มีอุบัติเหตุนิดหน่อยค่ะ”
ลัลนาบอกพร้อมกับเช็ดแผลไปด้วย แต่ท่าทางติดขัดนั้นคงทำให้ศราวินรำคาญสายตาหรือเปล่าก็ไม่รู้ได้ เพราะจู่ๆ เขาก็จับมือเธอไว้
สาวน้อยมองหน้าเขา สายตาประสานกัน เธอเห็นชายหนุ่มจ้องมองทั่วตัวอย่างรวดเร็ว ตอนนี้เองที่ลัลนารู้ตัวว่าอยู่ในชุดเปิดเปลือยตัวเองมากแค่ไหน จึงกลืนน้ำลายลงคอ ห่อไหล่เข้าหากันโดยอัตโนมัติ และทุกการกระทำนั้นอยู่ในสายตาของคนมอง
ศราวินลอบยิ้ม ท่าทางประหม่า หน้าแดงแกมตัวสั่นน้อยๆ นั่นไม่รู้ว่าเธอแกล้งทำหรือว่ารู้สึกแบบนั้นจริง หากแต่มันทำให้เขาเกิดความรู้สึกคับแน่น ปวดตุบที่กลางกายขึ้นมาได้อย่างเหลือเชื่อ ยิ่งมองผิวกายขาวสะอาด นุ่มเนียนน่าสัมผัสแล้วก็นึกอยากวางมือลงไปทาบทับ กัดชิมให้รู้ว่าจะนุ่มเนียนหวานหอมแค่ไหน
“เกิดอะไรขึ้นตอนฉันยังมาไม่ถึง”
- ผู้เขียน
