“ว่าที่แม่ยายคุณวินไงคะ คุณพริ้มเพรา แม่คุณพิมมาดาให้เงินแป้งห้าแสนเพื่อเลิกยุ่งเกี่ยวกับคุณ แป้งกับแม่เลยมีเงินมาลงทุนที่เกาะนี้”
“คุณป้าพริ้มเพรา” ศราวินครางชื่อนี้ด้วยความงุนงง “ท่านมายุ่งอะไรด้วยกับเรื่องของฉันกับแป้ง เงินที่คุณป้าให้มา พรุ่งนี้ ฉันจะโอนคืนไปให้แทน แป้งไม่ต้องรับเงินของคนอื่น”
ลัลนาฟังด้วยความรู้สึกไม่เข้าใจ ศราวินไม่อยากให้รับเงินคนอื่น แต่ให้รับเงินจากเขาเพื่อเป็นทาสรักเขาคนเดียวงั้นเหรอ แต่เธออยากเดินออกจากวงจรนั้น แล้วในเมื่อเขามีคนที่ต้องแต่งงาน เธอก็ไม่ควรไปแทรกกลาง และอีกอย่าง เขาโกหกเธอ เรื่องนี้ หญิงสาวทำใจยอมรับไม่ได้
“คุณวินนั่นแหละค่ะที่มายุ่งอะไรกับเรื่องของแป้ง แป้งไม่คืนค่ะ” ลัลนาเชิดหน้าตอบ “คุณหายไปตั้งเกือบครึ่งเดือน แป้งคิดว่าคุณคงตัดขาดกันแล้ว แป้งเข้าใจไม่ได้ว่าอะไรนะคะ และขอยินดีด้วยระหว่างคุณกับคู่หมั้น”
“แป้งพูดอะไร” ศราวินข่มความโกรธแล้วคว้
