12
1177 คำ
ลัลนารับคำแล้วรีบเดินไปชงกาแฟให้กับราเชนทร์ ตลอดเวลาที่ทำงานที่นี่ ราเชนทร์เป็นเจ้านายที่ใจดีมาก ถึงแม้จะเป็นถึงเจ้าของบริษัท หากแต่ไม่เคยทำตัวเย่อหยิ่งหรือแบ่งชั้นวรรณะ ให้ความเป็นกันเองจนเธอรักและเคารพมาก หญิงสาวจึงตั้งใจชงกาแฟและนำไปเสิร์ฟให้อย่างรวดเร็ว
หนึ่งอาทิตย์ผ่านไป...
เวลาราวกับติดปีก ลัลนายังหาเงินให้ครบตามจำนวนที่ต้องการไม่ได้จึงจำเป็นต้องกู้เงินนอกระบบจากคนแถวบ้านรวมกันหลายๆ เจ้ามาได้หนึ่งแสนบาท ยังขาดอีกสองแสนห้าหมื่นบาท เธอจะทำอย่างไรดี เพราะนัดกับทางโรงพยาบาลว่าจะจ่ายให้เขาพรุ่งนี้แล้ว
หญิงสาวกลัดกลุ้มจนไม่มีสมาธิทำงานมาหลายวัน และวันนี้ ผลแห่งความเครียดก็แสดงออกมาให้เห็น เมื่อเธอส่งอีเมลข้อมูลของรายงานงบการเงินให้กับราเชนทร์ผิด
“แป้ง มาพบผมที่ห้องหน่อยครับ แป้งส่งข้อมูลมาผิด” ราเชนทร์โทร.สายตรงมาหา และวางสายไปทันทีที่บอกจบ
ลัลนากัดปากแน่น รู้สึกผิดที่ตัวเองมัวแต่เครียดจนส่งผลกับการทำงาน และที่บริษัทแห่งนี้คือแหล่งรายได้เดียวที่ทำให้เธอมีกินมีใช้ หากถูกไล่ออกไปจะทำอย่างไร แต่ถึงว่าผลจะออกมาแบบไหนก็ต้องก้มหน้ายอมรับมัน หญิงสาวรีบเดินไปหาราเชนทร์ที่ห้องทำงานใหญ่ของเขาทันที
เมื่อเข้าไปถึงแล้ว ราเชนทร์ก็เงยหน้าขึ้นจากกองเอกสารที่สูงเป็นตั้ง มองสาวน้อยที่เดินหน้าซีดเข้ามายืนตรงหน้า ชายหนุ่มกวาดมองเร็วๆ รอบหนึ่ง ยิ้มบางๆ ไปให้
“นั่งลงก่อนสิ”
“ขอบคุณค่ะ”
ราเชนทร์มองคนที่นั่งลงอย่างเรียบร้อยด้วยสายตาพิจารณา แม้
ลัลนาจะอายุเพียงยี่สิบปีและยังไม่จบปริญญาตรี แต่ที่ผ่านมาก็มีความ
รับผิดชอบสูง ทำงานดีมาตลอด ไม่เคยทำงานพลาดบ่อยเหมือนระยะหลังที่ท่าทางเหม่อลอยราวกับมีเรื่องในใจ เขารู้ว่าช่วงนี้ ลัลนาเครียดเรื่องแม่ป่วย แต่ไม่แน่ใจว่าเธอมีเรื่องเครียดอย่างอื่นด้วยหรือเปล่า
“แป้งส่งข้อมูลของงบการเงินมาผิดบริษัท ปกติแป้งไม่เคยทำงานพลาด นอกจากเรื่องแม่ป่วย แป้งยังมีปัญหาอื่นอีกหรือเปล่าครับ”
ลัลนาเงยหน้าเศร้าๆ ขึ้นมองเจ้านาย เขาคงไม่พอใจเธอที่ทำงานพลาด
“ไม่มีค่ะ แป้งเครียดเรื่องแม่เรื่องเดียวค่ะ แป้งขอโทษที่ทำงานผิดนะคะ คุณราเชนทร์อย่าไล่แป้งออกเลยนะคะ ต่อไปแป้งจะตั้งใจทำงานอย่างดี ไม่ให้ผิดพลาดอีก” ลัลนาพูดพร้อมกับยกมือไหว้ ดวงหน้าหวานฉายแววร้อนใจจนคนมองต้องรีบห้าม
ราเชนทร์รีบโบกมือไปมา “ผมไม่ไล่แป้งออกเพราะเรื่องแค่นี้หรอก ผมแค่เป็นห่วงแป้งเท่านั้นว่ามีปัญหาเรื่องอื่นอีกหรือเปล่า มีอะไรก็บอกผมได้”
ลัลนาไม่กล้าบอกเขาว่าเครียดเรื่องเงิน เธออยากขอกู้เงินจากบริษัท แต่ถามจากนภาพรแล้วว่าที่บริษัทไม่มีนโยบายนี้ จึงไม่อยากสร้างความลำบากใจให้ราเชนทร์ถ้าบอกว่าจะขอกู้เงิน หากแต่ใบหน้าของเธอคงบ่งบอกว่ามีเรื่องกลัดกลุ้มมากกระมัง เพราะราเชนทร์ก็ย้ำอีก
“มีปัญหาเรื่องเงินหรือเปล่าแป้ง”
“เอ่อ...”
ลัลนามองหน้าเขา สายตาหรี่มองมีประกายหวานซึ้งส่งมาทำให้เธอหลุบตาลง ใจเต้นแรง ไม่แน่ใจว่าคิดไปเองหรือเปล่า สายตาของราเชนทร์ที่มองมา มันไม่ธรรมดาเลย แต่ก็ไม่อยากคิดเข้าข้างตัวเองว่าเขากำลังสนใจเธอ
เขาถามอีก “ว่ายังไง มีปัญหาเรื่องเงินใช่ไหม ผมช่วยได้นะ ผมบอกตรงๆ เลยก็ได้ ที่จริง ผมแอบชอบแป้งมานานแล้ว”
ลัลนาถูกจู่โจมโดยไมทันตั้งตัวจึงเงยหน้าขึ้นมองเขาด้วยความตกใจ ไม่อยากเชื่อสิ่งที่ได้ยิน
“คุณราเชนทร์ชอบแป้งเหรอคะ”
“ใช่ ผมชอบแป้ง แป้งน่ารัก นิสัยดี แล้วก็ขยันมากด้วย แป้งมีแฟนหรือยัง ถ้าผมขอคบได้ไหม ผมอยากดูแลแป้ง” ราเชนทร์ถามออกไปตรงๆ เพราะชายหนุ่มอายุสามสิบห้าแล้ว ไม่จำเป็นต้องอ้อมค้อมไปมาอีก เขาชอบเด็กคนนี้ เธอน่ารัก สดใส อยู่ใกล้แล้วทำให้หัวใจเต้นแรง จนนึกอยากดูแล
คนสวยส่ายหน้า “แป้งไม่เหมาะสมกับคุณราเชนทร์เลยสักนิดค่ะ ขอบคุณมากนะคะที่ชอบแป้ง แต่แป้งคงรับความรู้สึกดีๆ นี้ไว้ไม่ได้”
ราเชนทร์เองก็มีผู้หญิงเข้าหามากมายโดยไม่ต้องวิ่งตามสาวๆ เหล่านั้น แต่เขาก็ไม่สนใจ คนที่สนใจคือสาวตรงหน้า
“ทำไมล่ะแป้ง หรือว่าแป้งมีแฟนแล้ว”
“ไม่มีค่ะ แต่แป้งคิดว่าตัวเองไม่คู่ควรกับคุณราเชนทร์”
ราเชนทร์ทำหน้าไม่ถูก ไม่คิดว่าจะถูกลัลนาปฏิเสธง่ายๆ แบบนี้ เธอไม่ชอบเขาหรือ
“แป้งรังเกียจผมเหรอ” ถามพร้อมจ้องหน้ามองหาความหมายในคำพูดจากดวงตาคู่หวานของลัลนา
“แป้งรักและเคารพคุณราเชนทร์ในฐานะเจ้านายค่ะ คุณราเชนทร์เป็นคนดีมาก...จนแป้งไม่กล้าคิดอย่างอื่น” เขาจะมาสนใจคนมีราคีแปดเปื้อนแบบเธอทำไม
“แป้งอย่าเพิ่งด่วนตัดสินใจ ลองคบกับผมดูก่อนก็ได้” เขาไม่เคยต้องขอร้องผู้หญิงคนไหนมาก่อน ยังนึกแปลกตัวเองไม่น้อยที่เอ่ยขอกับหญิงสาวตรงหน้า
แต่เธอมีหลายเรื่องให้คิด ไม่อยากมีเรื่องให้มาคิดเพิ่มอีกในเวลานี้
“ตอนนี้ แป้งยังไม่อยากคิดเรื่องอื่นเลยค่ะ แป้งขอโทษด้วยนะคะที่ไม่สามารถรับความรู้สึกดีๆ ที่คุณราเชนทร์มีให้แป้ง”
ลัลนาบอกเสียงเครียด ก้มหน้าลง ตอนนี้ เธอเป็นห่วงแค่มารดาเรื่องเดียว อยากหาเงินมาจ่ายค่ารักษาพยาบาลให้แม่มากที่สุดในตอนนี้
“แป้งคงกังวลเรื่องแม่อยู่ใช่ไหม ผมขอโทษด้วยที่เร่งรัดแป้งในเวลาแบบนี้ ถ้าอย่างนั้น ผมยังไม่ขอคำตอบเรื่องคบกันตอนนี้ ไว้รอก่อนก็ได้ รอให้แป้งสบายใจเรื่องแม่ก่อน”
ลัลนาไม่คิดจะคบราเชนทร์เป็นแฟนอยู่แล้ว เพราะไม่ได้ชอบเขาแบบชู้สาว คนอย่างเธอ ถ้าไม่ชอบก็คือไม่ชอบ ไม่เสียเวลาให้ความหวังใคร และใจของเธอตอนนี้ก็เหมือนสับสนวุ่นวาย คิดอะไรไม่ออก เหมือนมีภาพของผู้ชายคนหนึ่งซ้อนทับเข้ามาทำให้ไม่อยากเปิดใจมองใครในตอนนี้ นอกจากใบหน้าของใครคนนั้น และดวงตาคู่คมที่ทำให้หญิงสาวไม่เป็นตัวของตัวเองเลย
“อย่ารอแป้งเลยค่ะ แป้งไม่ใช่คนที่ดีพร้อมขนาดนั้น”
- ผู้เขียน
