“ยึดจวนหงอี้โหวดีไหม”
กู้ซวินได้ยินเช่นนั้นก็ยิ้มละไมพยักหน้าเห็นด้วย
“ท่านแม่ว่าดีก็ดีขอรับ”
นัยน์ตากู้เฉียวจิงระยิบแพรวพราวใต้แสงจันทร์
“ในเมื่อเจ้าเห็นด้วย...เช่นนั้นแม่จะวางแผนใหม่...เอาล่ะดึกแล้ว เด็กน้อยเช่นเจ้าต้องเข้านอน โกรทฮอร์โมนจะได้ทำงาน” กู้เฉียวจิงลุกขึ้นพลางพยุงกู้ซวินลงมาจากหลังคา นางส่งบุตรชายถึงเตียงกำลังจะออกไป
มือน้อย ๆ ดึงแขนเสื้อแล้วพูดขึ้น “ท่านแม่ ท่านก็ตั้งครรภ์ ควรจะพักผ่อนเช่นกันนะขอรับ”
หญิงสาวเอามือบุตรชายขึ้นมาตบเบา ๆ แล้วตอบ “แม่จะรีบไปรีบกลับ คนท้องก็เป็นอย่างนี้นอนไม่เป็นเวลา เจ้าไม่ต้องเป็นห่วงแม่จะดูแลตัวเองอย่างดีที่สุด”
อย่างไรคงไม่อาจจะห้ามได้ กู้ซวินจึงเอ่ย
“ขอรับ...เช่นนั้นท่านแม่รีบไปเถอะ”
กู้เฉียวจิงเร้นกายออกมาไปยังเรือนที่เช่าเอาไว้ ในขณะนั้นก็มีเงาสายหนึ่งพุ่งติดตามแล้วก็ต้องหยุดชะงักเพราะความเยือกเย็นของกระบี่ที่พาดอยู่ตรงคอ มันห
