กู้เฉียวจิงมองตามหลังเกาเหยาชุน พลางส่ายหน้าเบา ๆ คนเราจะเสแสร้างปั้นหน้าได้แค่ไหน ขึ้นอยู่กับพื้นฐาน อย่างพวกที่คนที่ไม่เคยจำนนและกล้ำกลืนมาก่อน ความอดทนของคนเหล่านี้มีน้อยนิด ด้วยนิสัยหยิ่งผยองไม่นานก็เผยนิสัยตัวตนออกมา
กู้เฉียวจิงเบนหันมามองพ่อบ้านเฉิงที่กำลังอ้าปากค้างตกตะลึงอยู่ จึงเอ่ยถาม “พ่อบ้าน ที่ข้าต้องการทำได้หรือไม่ พ่อบ้าน...ท่านพ่อบ้านเฉิง”
เสียงกู้เฉียวจิงกดต่ำลงจนทำให้พ่อบ้านเฉิงพลันสะดุ้งโหยง
“ดะ...ได้ขอรับ เพียงแต่ว่าเงิน...เงินอาจจะต้องดูก่อนว่าจวนจะมีสำรองตรงนี้เท่าไร”
กู้เฉียวจิงคลี่ยิ้ม “เรื่องเงิน...พ่อบ้านเฉิงคิดว่าสักห้าหมื่นตำลึงพอหรือไม่..ข้าพอมีอยู่บ้าง” พ่อบ้านเฉิงตกตะลึงอึ้งไปชั่วขณะ กู้เฉียงจิงไม่เร่งรัดปล่อยให้พ่อบ้านเฉิงจัดระเบียบความคิดตนเอง
เหมือนพ่อบ้านจะตัดสินใจได้แล้ว แม้รอยยิ้มจะดูฝืนลำบากอยู่บ้างแต่ก็ยอมรับงาน “...อ่ะ..หากไม่ได้ใช้เงินขอ
