“ลิน พี่ขอโทษ พี่ทำลงไปเพราะว่าพี่หวงลิน”
เขาสารภาพความคิดของเธอตนเองออกมาจนสิ้น และนั่นทำให้เกวลินสงบลงได้
เขาไม่รู้ว่าคนในอ้อมกอดมีสีหน้าอย่างไรเมื่อได้ยินคำพูดที่ตรงกับใจที่สุดของเขาออกมา และท่าทีร้อนรนรั้งกันเอาไว้อย่างนั้น
“...”
พอภามเห็นเธอเงียบ ก็รัดร่างเล็กแน่นแล้วซบหน้าลงกับกลุ่มผมสีดำสนิทหอมกรุ่นที่ทิ้งตัวยาวไปถึงกลางหลังของคนในอ้อมแขน
“บางทีพี่ก็คิดผิดที่ทำให้โลกของลินกว้างขึ้นด้วยการไปทำงาน”
“พี่จะมาหวงลินทำไม เราไม่ได้เป็นอะไรกัน”
เกวลินถามเสียงสั่นนิดๆ แต่ท่าทีพยศเหมือนจะละลงไปมาก
นั่นทำให้ภามใจชื้นขึ้น
ให้ตาย เขาไม่ชอบเลยที่เกวลินบอกว่าจะไปจากเขา ต่อให้ได้ชื่อว่าเป็นคนชั่วช้าสารเลวที่สุด เขาก็จะรั้งเธอเอาไว้ไม่ให้เธอไป
เขาถึงขั้นคิดจะรั้งเธอด้วยลูก เธอยังคิดว่าจะไปได้เหรอ
“ใจพี่เปลี่ยนไปแล้วลิน” ภามสารภาพความรู้สึกของตนเองออกมาตรงๆ เขาเป็นผู้ใหญ่กว่าและปากตรงกับใจ
