“กินอีกสิลิน”
ภามคะยั้นคะยอเมื่อเห็นว่าเกวลินเพิ่งกินข้าวไปได้นิดเดียว แล้วทำท่ารวบช้อนเหมือนจะอิ่ม ทั้งๆ ที่อาหารยังเหลือเต็มไปหมด
เขาเองไม่ได้ทำอาหารนาน หรือมันจะไม่อร่อย ภามคิดอย่างเป็นกังวลก่อนจะลองตักเอาไข่เจียวหมูสับมาลองชิมดู เออ ไม่ได้เข้าข้างตัวเองเขาก็ทำอร่อย ไม่ได้แย่อะไรเลยแม้แต้น้อย แล้วทำไมเกวลินทำท่ากินไม่ลง
เกวลินไม่รู้เลยหรือว่าเธอเป็นผู้หญิงคนแรกที่เขาทำกับข้าวให้กินเลยนะ ขนาดแม่กับน้องสาวก็ยังไม่เคยจะได้กินฝีมือของเขาเลย รวมถึงแพรวาคนรักเก่าของเขาด้วย
“ลินอิ่มแล้วค่ะ”
เกวลินตอบสั้นๆ เธอแต่ไหนแต่ไรก็กินไม่ได้มาก บอกตามตรงว่าถึงท้องจะหิวทว่าเพราะความเครียดเธอก็ยัดอะไรไม่ลงอยู่ดี
การกินข้าวกับภามมื้อนี้เป็นอะไรที่ลำบากที่สุด ถึงแม้เขาจะเอาใจใส่ดูแลดีที่สุดก็ตามที แต่มันไม่ควรเป็นแบบนี้หรอก เธอรู้ดี...
เธอว่าภามก็คงแค่อยากจะชดใช้ความผิด เขามีความผิดที่ล่อลวงล่วงเกินเธ
