ตอนที่ 76 รักษาด้วยเลือด [2]
“เพียงแต่ข้า.. จับปลาไม่เป็น” เธอหันหน้ามาตอบเขาพร้อมทั้งยิ้มให้แห้ง ๆ ส่งให้
“หากเจ้าอยากกิน.. เช่นนั้นข้าจับให้เจ้า” อวี้เจินลุกขึ้นจากที่เขานั่งได้เพียงเล็กน้อย ต้องกลับลงมานั่งลงตามเดิมด้วยแรงกระชากจากแขนของน้องชายที่กำลังนั่งยิ้มหวานให้เขาจนตาหยีสลับกับมองใบหน้าของเฟยหลงก่อนจะแสดงท่าทางขนลุกขนชันอย่างน่าประหลาด
“เจ้าทำอะไร” เขาเอ่ยถามน้องชายด้วยท่าทางและสายตาที่เรียกได้ว่าหากไม่ใช่น้องชาย อาจจะได้มีการประลองกระบี่กันไปหลายฉาก
“ข้ายังอยากกลับบ้านอยู่.. ปล่อยให้ปลามันอยู่ในน้ำไปนั่นดีแล้ว พวกเรากินผลไม้กันได้ใช่หรือไม่.. รีบกินเถอะเราจะได้รีบไปต่อ” หลี่เฟยหลงที่เห็นอาการของสหาย ทำได้เพียงแค่เบะปากมองบนอย่างเข้าใจความหมายของเขา ก็ใช่ว่าเธอนั้นจะอยากย่างปลาชาร์โคลนั่นให้สหายได้กินเสียเมื่อไหร่
“เช่นนั้นเจ้าก็รีบกินเข้าไป.. เราจะได้เดินทาง” เธอหันไปมองเจีย
