ตอนที่ 34 สาวน้อยร้อยเล่มเกวียน [2]
“แม่นางเพ่ยเพ่ย.. ที่เจ้าจ้องข้าถึงราวกับอยากจะกลืนกินข้าถึงเพียงนี้.. เจ้าอยากจะตามข้ากลับจวนหรือไม่” หลี่เฟยหลงสะดุ้งเฮือกได้สติทันทีที่เจิงอวี้เจินเอ่ยกับเธอด้วยน้ำเสียงติดตลก
“ข.. ข้า..” เพราะไม่รู้ว่าตัวเองกำลังทำหน้าตาอย่างไรหรือต้องตอบอะไร เธอจึงทำได้แต่มองหน้าของสหายทั้งสองที่นั่งมองหน้าเธอด้วยใบหน้าที่มองออกได้ชัดว่ากำลังกลั้นขำ ถึงแม้จะมองไม่เห็นแต่มั่นใจได้เลยว่าใบหน้าของเธอในตอนนี้ต้องตลกมากเป็นแน่
“อาอวี้! เจ้าแซวอาเพ่ยของพวกข้าเช่นนั้นไม่เหมาะ.. ไม่เหมาะ..” เจิงเจียอวี่ยกนิ้วชี้ของตนขึ้นมาส่ายไปมาตรงหน้าของตัวเองเบา ๆ พร้อมทั้งส่ายหัวไปมาอย่างน่าขัน แต่หารู้ไม่ว่าบัดนี้สตรีเพียงนางเดียวอย่างเฟยหลงนั้นเขินอายมุดม้วนจนแทบอยากจะแทรกแผ่นดินหนีไปเสียแล้ว
“เช่นนั้นหรือ.. เช่นนั้นข้าต้องขออภัยแม่นางอาเพ่ยด้วย” เจิงอวี้เจินไม่เพียงแต่ตอบด้วยน
