ตอนที่ 35 หายไป
“เช่นนั้น.. ขอบใจท่านมากเสี่ยวเอ้อ” เจิงเจียอวี่เอ่ยกับเสี่ยวเอ้อที่ยกอาหารมาให้ก่อนจะล้วงมือหยิบก้อนเงินให้เขาไปก้อนหนึ่งเป็นการขอบคุณ
“ขอบคุณคุณชายขอรับ” รอยยิ้มกว้างผุดขึ้นบนใบหน้าของผู้ชายคนนี้ สองมือยื่นมารับก้อนเงินนั้นก่อนจะเดินออกจากห้องพร้อมทั้งปิดประตูให้อย่างสนิท
“พี่ชายของเจ้าช่างมีเมตตายิ่งอาอวี่” เสี่ยวจ๋ายใช้สองมือจับกันไว้พร้อมทั้งทำท่าทางเดียวกับอาเพ่ยเมื่อครู่ ดวงตาเฉี่ยวตามแบบฉบับหมาจิ้งจอกจ้องมองจานอาหารอย่างไม่กะพริบ
“ข้าก็เพิ่งรู้พร้อมพวกเจ้าเช่นกัน.. ว่าอาอวี้พี่ชายของข้ามีน้ำใจถึงเพียงนี้” หลี่เฟยหลงและเสี่ยวจ๋ายหันมองหน้ากันอย่างงุนงงกับคำพูดของเจิงเจียอวี่ไม่น้อย
“พวกเจ้าไม่ต้องสนใจคนบ้าสนามรบอย่างพี่ชายของข้านักหรอก.. ในเมื่ออาอวี้มีความเมตตาเลี้ยงอาหารพวกเราเช่นนั้น งั้นเราก็มากินให้หนำใจกันเถอะ! เสี่ยวจ๋ายเจ้านำสุราออกมา!” แม้จะยังไม่เข้าใ
